Avonturen – inleiding

Onderaan deze pagina vindt u een overzicht van de “avonturen” van René.

Op deze website kunt u onder meer aan de hand van verschillende avonturen van René Mäkel lezen, dat het systeem tot op het bot verrot en corrupt is. Het systeem dient de grote meerderheid van de mensen niet, maar slechts een zeer kleine minderheid. Deze minderheid bestaat uit mensen die behoren tot de aristocratie en mensen behorend tot het volk. Mensen behorend tot het volk hebben hun mooie positie doorgaans in onwetendheid weten te bemachtigen, omdat een zogenaamd intelligent individu zich bijvoorbeeld succesvol heeft laten conditioneren in het onderwijssysteem. Dit individu zal vervolgens zijn verworven positie in zijn eigen belang verdedigen, waardoor het systeem in stand gehouden wordt. Anderzijds kan een individu uit het volk ook bewust meewerken aan de (smerige) agenda van de aristocratie. Helaas doet geld bij veel mensen wonderen.

Deze kleine minderheid mensen, die voorname en machtige posities in het systeem hebben weten te bemachtigen, worden gecontroleerd en aangestuurd door telgen behorend tot de aristocratische families. Deze adellijke families zijn in Europa vanaf halverwege de negentiende eeuw heimelijk tussen het volk gaan wonen. Daarbij had de aristocratie stapsgewijs “democratie” ingevoerd, terwijl zij zelf de regie in handen hielden. De telgen uit deze aristocratische families zorgen er altijd voor, dat zij elkaar de belangrijke posities in het systeem toewijzen. Het gevolg is, dat het volk net als vroeger gebukt gaat onder een dictatoriaal bewind, waarbij het zielloze en meedogenloze systeem de dekmantel voor deze aristocratische families is geworden.

Omdat de aristocratie zeer hiërarchisch is georganiseerd, waarbij de afkomst in eerste instantie bepalend is voor de positie in de hiërarchie, is het systeem eveneens zeer hiërarchisch opgezet. René, de schrijver van zijn avonturen op deze website, behoort niet tot de aristocratie, maar tot de laagste klasse: het proletariaat. René was nooit op zoek naar een machtige positie in het systeem en geld was niet zijn primaire drijfveer bij het kiezen van zijn toekomstige functie in het systeem. Hij had slechts de ambitie creatief bezig te zijn in de techniek en mooie dingen te creëren. Helaas werd hij, net als zoveel andere werknemers, door diverse werkgevers als uitschot behandeld, dat naar believen kon worden mishandeld, uitgebuit en van de hand kon worden gedaan.

De avonturen van René op deze website laten zien, dat nagenoeg alle loonslaven, ook wel aangeduid als de beroepsbevolking, in Nederland bang zijn om hun precaire positie in het systeem te verliezen. Uit angst om hun verkregen positie te verliezen houden de loonslaven nagenoeg altijd hun mond, wanneer zij getuige zijn van onrecht of zelfs misdrijven, die worden gepleegd bij de ondernemingen waar zij in dienst zijn. Omdat deze angst van jongs af aan collectief wordt gecreëerd, zijn de meeste mensen zich niet eens meer bewust van deze diep gewortelde angst. Saamhorigheid en het zogenaamd “algemeen belang” zijn in de huidige maatschappij dan ook slechts een illusie.

Het systeem in Nederland wordt voornamelijk in stand gehouden door de beroepsbevolking. Naast de angst van de werknemer en/of het (grote) ego om een behaalde positie te verliezen, is het de laatste jaren heel gebruikelijk geworden dat bij het “overeenkomen” van een arbeidsovereenkomst de werknemer tevens een geheimhoudingsplicht aangaat. Wanneer de aspirant werknemer deze geheimhoudingsplicht weigert, dan gaat heel eenvoudig de arbeidsovereenkomst niet door. Helaas wordt deze plicht tot geheimhouding door menig werkgever te vaak misbruikt om zaken te verbloemen die het daglicht niet kunnen verdragen. Dat werkgevers deze plicht tot geheimhouding van hun werknemers misbruiken om verborgen agenda’s te kunnen uitvoeren en zelfs misdrijven te kunnen plegen, is een belangrijke pijler waarop het dictatoriale bewind steunt. De technologische ontwikkelingen en de plicht tot geheimhouding van de loonslaven, maakt dat deze dictatuur zich momenteel in sneltreinvaart aan het versterken is. Andere pijlers waarop de dictatuur steunt zijn bijvoorbeeld het financiële systeem, de democratie, de gezondheidszorg, het rechtssysteem en het onderwijssysteem. Alle pijlers zijn gebaseerd op leugens, bedrog en het achterhouden van informatie en ware kennis met het doel de mensheid in de matrix gevangen te houden. Wilt u in de toekomst voor de mensheid een menswaardig bestaan mogelijk maken, dan is het noodzakelijk dat u eerst gaat doorzien dat het systeem corrupt is en wat de oorzaken daarvan zijn.

Het interessante van de avonturen van René is, dat vooralsnog alle namen van betrokken personen, bedrijven en instanties worden genoemd. Het is niet interessant om deze namen te anonimiseren, daar het dan een anonieme en levenloze avonturen worden, die voor de meeste mensen niet meer aantrekkelijk zijn om te lezen. Door de namen te noemen, krijgt het op anonimiteit gebaseerde systeem een gezicht en komt het zielloze systeem tot leven! Het systeem blijkt een parasiet te zijn, dat zijn bestaansrecht ontleent door energie te onttrekken van de bange, onwetende en passieve mensen uit het volk. Alleen als de mensen in de gaten krijgen, dat deze parasiet zijn bestaansrecht ontleent aan het tot op het bot verrotte en corrupte systeem, terwijl de beroepsbevolking krampachtig dit systeem in stand probeert te houden, kan het systeem en daarmee de parasiet buitenspel worden gezet.

Overzicht avonturen:

In “Nederland is een dictatuur” en “Ontslag op staande voet” kunt u lezen hoe werkgevers zich gedurende twee afzonderlijke arbeidsconflicten misdroegen jegens René en daarbij wet- en regelgeving aan hun laars lapten. Beide werkgevers werden daarbij gesteund door corrupte bedrijfsartsen, die het arbeidsconflict niet hadden opgepakt, zoals zij dat volgens de richtlijnen hadden moeten doen. Jaren later was René twee afzonderlijke procedures gestart bij het Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg tegen deze corrupte bedrijfsartsen. Het blijkt dat het Tuchtcollege niet doet waar het beweert voor te staan en weigert de twee corrupte bedrijfsartsen een passende maatregel op te leggen. De reden hiervoor is, dat volgens René bedrijfsartsen massaal in geval van een arbeidsconflict de richtlijnen aan hun laars lappen om hun broodheer gewillig te zijn. Een saillant detail is, dat één van de bedrijfsartsen haar medisch dossier had vervalst om het toch min of meer kloppend te kunnen krijgen. Het Tuchtcollege had dit genegeerd, terwijl de bewijzen voor valsheid in geschrifte overduidelijk waren. Oordeelt u zelf!

In “De “dienstverlening” van het UWV” kunt u lezen dat medewerkers van het UWV zich dikwijls niet aan de regels houden, met het gevolg dat René diverse malen ernstig was benadeeld. Ook verzekeringsartsen van het UWV hebben zich te houden aan richtlijnen, maar hebben in het geval van René laten zien dat zij zich gedragen als kwaadaardige goden, die zichzelf boven de wet achten. “De “dienstverlening” van het UWV” wordt nog uitgebreid, waarbij uiteindelijk ook verslag wordt gedaan van twee procedures tegen twee UWV verzekeringsartsen bij het Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg. Ook hier laat het Tuchtcollege haar ware gezicht zien, dat heel anders is dan men de buitenwereld wil doen laten geloven.

In “Psychologische tests” kunt u lezen dat psychologen bij psychologische tests de door de kandidaat behaalde testresultaten naar eigen goeddunken aanpassen, terwijl de rapportages suggereren dat de behaalde testresultaten weergegeven worden. René had met een tussenpoos van een jaar zich uitgebreid laten testen door Luteijn en het CCM (politieacademie). In beide gevallen pasten de psychologen de testresultaten aan, zodat René niet voldeed aan de gestelde eisen voor de functie waarop hij had gesolliciteerd.

In “11 jaar depressief” wordt beschreven wat de oorzaken waren van de depressie van René en hoe hij er uiteindelijk weer vanaf wist te komen. Wil een individu kans maken om van een depressie te genezen, dan dient dit individu in ieder geval geen hulp bij genezing te verwachten in de reguliere gezondheidszorg. Dit avontuur moet nog worden geplaatst.

In “Burnout” beschrijft René hoe hij via overspanning in een ernstige burnout terecht was gekomen. Overspanning en burnout zijn fundamenteel verschillend, terwijl de “deskundigen” in de reguliere gezondheidszorg zelden begrijpen wat de verschillen zijn tussen burnout en overspanning. Patiënten krijgen hierdoor niet alleen een verkeerde diagnose maar ook een verkeerde begeleiding, als zij überhaupt begeleid worden. Dit artikel moet nog worden geplaatst.