Gezicht – deel 2

Het systeem een gezicht geven – deel 2

Het hedendaagse systeem en de zogenaamde “machtige” mensen hebben enkel deze macht over de mensen uit het volk weten te bemachtigen, omdat de mensen behorende tot het volk al voor hun geboorte in onwetendheid hun macht hadden laten afnemen. In het huidige systeem betekent dit, dat een mens wordt geboren zonder grond en gelijk na het aangifte doen bij de burgerlijke stand mede drager is geworden van de collectieve staatsschuld, terwijl dit hulpeloze kleine mensje alleen nog maar kan poepen, plassen en aan moeders borst kan hangen. Doordat volgens het huidige systeem de mensen uit het volk bij hun geboorte geen recht hebben op een stuk grond, hebben zij niet de mogelijkheid om in hun eigen basisbehoeften te voorzien. De mensen is de macht ontnomen om een eigen autonome gemeenschap te creëren, waarbij men in vrede en harmonie met elkaar zou kunnen leven. Doordat de mensen uit het volk zich in onwetendheid hun macht hadden laten afnemen, blijft er voor hen van jongs af eigenlijk maar één onbewuste keuze over: meedoen aan het systeem, waarbij een stel machtswellustelingen de spelregels van het systeem hebben bepaald en iedere dag aanpassen. Indien een individu zich van jongs af aan niet zou conformeren aan de spelregels van het opgelegde systeem, dan zou dit “wangedrag” voor dit individu de garantie zijn op het verkrijgen van een talloze problemen met zijn omgeving en op latere leeftijd met de zogenaamde “autoriteiten”.

Natuurlijk willen de machthebbers de mensen juist laten geloven dat ze vrij zijn en rechten hebben. De belangrijkste rechten zijn dan ook vastgelegd in de “Grondwet”. De Grondwet is helaas de basis, dat de mensen hun geboorterecht op grond is ontnomen en zich dienen te conformeren aan een programma, dat wordt bepaald en beheerst door de machthebbers. Zo staat in de Grondwet, hoofdstuk 1, artikel 14:

Onteigening kan alleen geschieden in het algemeen belang en tegen vooraf verzekerde schadeloosstelling, een en ander naar bij of krachtens de wet te stellen voorschriften.

Op het eerste gezicht lijkt artikel 14 redelijk en billijk, maar wanneer goed wordt gekeken wat er werkelijk staat, dan hoop ik dat u goed nadenkt over de voorwaarden waarop onteigening kan geschieden. Ten eerste wordt de term “in het algemeen belang” gebruikt en ten tweede wordt de volgende voorwaarde gesteld: “…een en ander naar bij of krachtens de wet te stellen voorschriften.” Deze voorschriften worden continue door de machthebbers aangepast, zodat zij met het verstrijken van de tijd meer macht krijgen over het volk. Zo is op 31 maart 2010 de Crisis- en Herstelwet in werking getreden. Deze wet maakt het mogelijk door aangepaste procedures zogenaamd de werkgelegenheid en duurzaamheid te bevorderen. De harde waarheid is, dat de machthebbers met het invoeren van deze wet nog meer macht naar zich toe hebben getrokken, dat ten koste is gegaan van de rechten van de mensen uit het volk, zoals deze onder meer in procedures waren vastgelegd.

De term “in het algemeen belang” zal ik later in dit artikel toelichten.

Omdat de mensen vanaf of zelfs al voor hun geboorte het recht op een stuk grond is ontnomen, is daarmee hun mogelijkheid ontnomen om naar eigen inzicht en creativiteit een autonome gemeenschap te vormen, die in de basisbehoeften van de gemeenschap kan voorzien. Deze basisbehoeften zijn: eten, drinken en onderdak in een veilige en harmonieuze omgeving. In onze huidige westerse maatschappij is men voor deze basisbehoeften afhankelijk gemaakt van het systeem, zodat de mensen zich gewillig in het onderwijssysteem laten conditioneren om als volwassene maar een goed plekje in het systeem te kunnen bemachtigen. Helaas voldoet dit westerse systeem niet in deze basisbehoeften, dat onder meer te zien is aan de vele daklozen en de door de maatschappij ziek gemaakte mensen, maar dat zal de machthebbers een worst zijn. Het merendeel van de grondig geconditioneerde mensen zal natuurlijk vinden dat deze daklozen hun netelige situatie aan zichzelf hebben te danken en zien niet dat zij vroeg of laat ook aan de beurt kunnen zijn.

Omdat de mensen uit het volk in het huidige systeem verplicht zijn om zich aan het systeem te conformeren, kunnen de machtswellustelingen parasiteren op de creativiteit en arbeid van de mensen. Met uitzondering van het uitbreiden en perfectioneren van het mensonderdrukkende systeem, produceren deze machthebbers in hun nette pakjes en prachtig ingerichte kantoren helemaal niets! Deze parasieten hebben de macht om mensen machteloos te houden of zelfs te vernietigen. Dit vernietigen doen zij op twee manieren. Ten eerste kunnen zij de mensen die zich niet houden aan de spelregels van het systeem alles laten afnemen. Ten tweede kunnen zij het functioneren van het systeem manipuleren, zodat  bijvoorbeeld door een oorlog of een economische crisis de mensen ook alles kunnen kwijtraken. Voor de duidelijkheid: als iemand in het systeem wat kwijtraakt, dan wordt een ander er beter van en die ander is doorgaans niet iemand uit het volk.

De mensen uit het volk is de macht afgenomen om te creëren, terwijl dat de essentie zou moeten zijn van het leven op aarde. Natuurlijk mogen de mensen creëren van de machthebbers, maar dan wel binnen de door het systeem gestelde kaders. Deze kaders zijn zo beperkend voor de mensen, dat zij als zielloze en makke zombies door het leven gaan.

Omdat in vroeger tijden het systeem eenvoudig was, was voor de mensen niet alleen duidelijk zichtbaar waar de macht lag, maar was ook goed te zien waar de door het volk geleverde goederen en diensten naartoe gingen. De mensen uit het volk hielden zich dan ook voornamelijk bezig met beroepen en activiteiten waarbij daadwerkelijk door mensenhanden iets geproduceerd of verhandeld werd. Dit alles kon natuurlijk niet zonder grond- of watergebied, dat de aristocratie of kerk zich had toegeëigend. Deze transparantie van weleer is nagenoeg geheel verdwenen in het uitermate complexe systeem waar we tegenwoordig in leven. Van de mensen die aan het arbeidsproces meedoen, maakt slechts een klein deel daadwerkelijk een tastbaar product en vindt de handel grotendeels op computerschermen plaats, waarbij schijnbaar niemand zich afvraagt of de beloftes op het scherm wel waargemaakt kunnen worden. Een triest voorbeeld hiervan is het financiële systeem, dat is gebouwd op beloftes, die uiteindelijk nooit waar gemaakt kunnen worden.

In het huidige tot op het bot verrotte en corrupte systeem is geld het toverwoord. Het is de nieuwste wereldwijde religie geworden, omdat geld zijn bestaansrecht ontleent vanwege het geloof dat de mensen in geld hebben. De aristocratie bulkt van het geld, omdat het een systeem is dat door hen is bedacht, ingevoerd en wordt gemanipuleerd. Terwijl de mensen uit het volk onderling tegen elkaar vechten of elkaar beconcurreren om geld te bemachtigen en daarbij op zeer veel manieren belasting dienen te betalen, heeft de aristocratie alle grote bedrijven in handen. De door de aristocratie zelf gecreëerde crisis maakt het mogelijk, dat deze grote multinationals onder het mom van privatisering in sneltreinvaart successievelijk kleine- en middelgrote bedrijven opkopen. Doordat de aristocratie zelf de spelregels van het financiële systeem heeft bepaald, zijn er diverse constructies mogelijk voor deze multinationals en super rijken, zodat zij niet of nauwelijks belasting hoeven te betalen. Bovendien zien zij een aanzienlijk deel van hun familiebezittingen bij erfenissen niet naar de fiscus verdwijnen. Is het niet triest, dat de mensen uit het volk afhankelijk zijn gemaakt van dit corrupte financiële systeem en op zoek moeten gaan naar een baan voor inkomen, zodat zij in hun basisbehoeften kunnen voorzien? Wanneer deze mensen een baan hebben gevonden, lijkt het wel dat de meerderheid vergaderend, controlerend, toezichthoudend, raadgevend en documenterend doorbrengt, meestal op kantoor achter een toetsenbord.

Het huidige complexe systeem, waardoor de mensen geleefd worden, dient de mensen uit het volk niet en vernietigt de aarde. Het systeem houdt de mensen onnodig bezig en maakt in toenemende mate dagelijks mensen kapot. Natuurlijk zal bijna niemand, die een goede baan in het systeem heeft weten te bemachtigen, toegeven dat zijn/haar bijdrage aan het systeem de aarde vervuilt en mensen kapot maakt. Het systeem is zo vernuftig in elkaar gezet, dat de meeste werkende mensen niet eens in de gaten hebben, dat zij meehelpen een systeem in stand te houden dat de mensheid uitbuit en onderdrukt. Door hun conditionering zijn zij in hun onwetendheid van mening dat zij hun medemensen helpen of dat de niet geslaagde mensen zelf de oorzaak zijn van de eventuele ellende waarin zij zich bevinden. Andere mensen, vooral de mensen die een hogere positie hebben weten te bereiken in de machtsstructuur van de maatschappij, weten vaak heel goed dat zij hun macht misbruiken en daarmee andere mensen het leven onnodig moeilijk maken. Dat deze mensen hun macht misbruiken heeft meestal te maken met eigen financieel gewin en/of ego kwesties. Ongeacht of de mensen wel of niet weten wat de consequenties zien van hun bijdrage aan het systeem, hebben alle mensen geld nodig. Voor diverse mensen is geld niet alleen onbewust een religieus concept, maar tevens verslavend; zij zullen er dan ook nooit genoeg van krijgen.

Het huidige systeem, waarbij de macht met de dag verder wordt gecentraliseerd ten koste van de mensen, blijft hoofdzakelijk om twee redenen in stand. Ten eerste zullen de mensen die goede posities in het systeem hebben weten te bemachtigen hun posities op eigen initiatief niet opgeven. Zij zullen zelfs met alle macht hun positie verdedigen, zodat zij daarmee helpen het systeem in stand te houden. De tweede reden is dat de mensen uit het volk het systeem in stand houden door passief te zijn en te stellen: ”Ik kan er toch niets aan doen”. De reden dat de mensen wel actief hun eigen positie verdedigen, maar passief zijn op het moment dat hun positie niet direct in het gedrang komt, is conditionering. Een diepgewortelde angst is de basis van deze conditionering met het gevolg dat de status quo gehandhaafd wordt.

In vroeger tijden werden mensen openlijk en meedogenloos aangepakt, die de onderdrukkende systemen van de aristocratie durfden te bekritiseren of zelfs te trotseren. In onze moderne maatschappij zijn er geen openbare terechtstellingen meer om de mensen uit het volk af te schrikken en die de burger het signaal moeten geven dat het beter is braaf het systeem te gehoorzamen. In onze moderne maatschappij gaat het er subtieler aan toe, omdat de machthebbers zich hebben verscholen achter het systeem. Tegenwoordig zijn mensen bang hun positie in het systeem te verliezen, waarbij zij niet alleen hun inkomen zouden kunnen kwijtraken, maar ook nog eens de door hun ego gecreëerde werkelijkheid kunnen verliezen en dus gezichtsverlies oplopen. Niet alleen het moderne westerse systeem houdt de mensen in het gareel in de vorm van wetten en regelgeving, maar tevens de druk van de mensen uit hun omgeving. Alles goed? Ja hoor! Met mij gaat alles goed! Ik mag niet klagen! Als je een beetje doorvraagt, blijkt dat bijna iedereen wel wat te klagen heeft en de meeste mensen zichzelf voor de gek houden. Toch blijven de mensen het huidige systeem ondersteunen.

Om het creëren van een eerlijke, schone, rechtvaardige en waarachtige samenleving mogelijk te maken, heeft het geen zin om het systeem uit te breiden, te veranderen of te vervangen voor een ander gecentraliseerd systeem. De huidige machthebbers zijn dezelfde bloedlijnen die zich in het verleden de macht hadden toegeëigend. Bij de door hun geïnitieerde revoluties, oorlogen of wisselingen van de macht, zorgden zij er dan ook voor dat zij hun positie veilig stelden of zelfs sterker maakten. Bij verkiezingen in moderne zogenaamde democratische landen is het niet anders; de diverse politieke partijen worden door dezelfde machthebbers gecontroleerd. Wanneer een buitenstaander, zoals Pim Fortuyn, het politieke theater succesvol weet binnen te treden, dan wordt hij gewoon vermoord. Het proces van het centraliseren van macht gaat dan ook onverminderd en in sneltreinvaart voort. Natuurlijk wordt bij dit proces de massa met de dag afhankelijker van het systeem en daardoor machtelozer. Demonstreren voor een rechtvaardiger systeem heeft dan ook geen zin. Bij demonstraties legt de menigte nog altijd de macht om te beslissen neer bij de machthebbers. Het systeem buitenspel zetten is de enige manier om de machthebbers te stoppen met het uitbuiten van de mensheid. Om dit te bereiken zal een kritieke massa van de bevolking zich moeten gaan realiseren dat geconditioneerde passiviteit omgezet dient te worden in bewust en actief handelen, waarbij over de angst heen moet worden gestapt. Alleen burgerlijke ongehoorzaamheid kan de mensheid redden van deze parasiterende families, die zich hebben verspreid over de gehele aarde. Mensen die het systeem met hun waardeloze banen blijven ondersteunen onder het mom: “Ik doe slechts mijn werk.”, dienen zich te realiseren dat zij collaboreren met deze parasieten en hun eigen soort verloochenen.