Nederland is een dictatuur – overzicht

Het Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg is een wassen neus

In zijn leven heeft René twee maal bij verschillende werkgevers te maken gehad met een ernstig arbeidsconflict. Hierbij werd niet alleen zijn gezondheid ernstige schade toegebracht, maar raakte hij ook zijn baan op oneerlijke wijze kwijt. De “werkwijze” van beide werkgevers was hetzelfde: zij lapten wet- en regelgeving aan hun laars en deden er alles aan om hem het leven zuur te maken. Nadat hij zich had ziek gemeld werd zijn ziekmelding niet geaccepteerd, maar kwam hij (uiteindelijk) toch bij een bedrijfsarts terecht. De bedrijfsarts stuurde hem vervolgens terug aan het werk, omdat er geen medische grond zou zijn om te verzuimen. Vervolgens raakte René op oneerlijke wijze zijn baan kwijt en kwam overspannen thuis te zitten.

De arbeidsconflicten speelden zich af in 2007 en 2012. Destijds was René niet op de hoogte van de richtlijnen waaraan arbo dienstverleners en bedrijfsartsen zich dienden te houden in het geval van een arbeidsconflict. Op internet was in 2012 hierover nagenoeg niets te vinden en in 2007 helemaal niets. Achteraf bleek, dat de bedrijfsartsen zich niet hadden gehouden aan de richtlijnen in het geval van een arbeidsconflict. De reden hiervoor was, dat de bedrijfsartsen hun broodheer gewillig dienden te zijn, daar deze broodheer anders op zoek zou gaan naar een bedrijfsarts die zijn broodheer wel gewillig zou zijn.

Wanneer René de geluiden van mensen om zich heen hoort, dan was hij niet het enige slachtoffer van corrupte bedrijfsartsen, die zich in het geval van een arbeidsconflict niet aan de richtlijnen hadden gehouden. De werknemer is nagenoeg altijd een makkelijke prooi, daar deze vrijwel nooit op de hoogte is van de rol van een bedrijfsarts in het geval van een arbeidsconflict. Daarbij is de werknemer bijna altijd moegestreden en daardoor weerloos geworden, zodat deze een makkelijk slachtoffer is.

Men heeft tien jaar de tijd om een zaak voor te leggen bij het Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg. Het Tuchtcollege heeft als taak om toe te zien dat BIG geregistreerde zorgverleners zich aan de regels houden, zo ook bedrijfsartsen. In 2015 en 2017 was René bij het Tuchtcollege een zaak begonnen tegen de corrupte bedrijfsartsen. Bij deze procedure dient de zorgverlener het medisch dossier te overleggen. Aan de hand van dit medisch dossier is eenvoudig te constateren of een zorgverlener zich wel of niet aan de richtlijnen heeft gehouden. Het blijkt dat het Tuchtcollege de bedrijfsartsen vrijuit laat gaan, terwijl de bewijzen overduidelijk zijn, dat de bedrijfsartsen zich niet aan de regels hadden gehouden. De reden hiervoor is, dat het Tuchtcollege geen precedent wil scheppen en wil voorkomen dat corrupte bedrijfsartsen massaal door gedupeerde werknemers worden aangepakt. Hiermee laat het Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg echter zijn ware gezicht zien: Het is een kwaadaardige clown met een wassen neus, waarin zich een vieze klodder stinkend snot heeft opgehoopt.

Het arbeidsconflict bij Elekta (voorheen Nucletron)

In 2012 had René na langdurige pesterijen door wilsgebrek “ingestemd” om middels het ondertekenen van een vaststellingsovereenkomst zijn arbeidsovereenkomst bij Elekta (voorheen Nucletron) te Veenendaal te beëindigen. Hij had dit dus niet uit vrije wil gedaan! Hiermee bleek het avontuur met Elekta niet te zijn beëindigd. Naderhand kreeg het avontuur nog diverse onverwachte wendingen, waarbij diverse partijen waren betrokken. Al deze partijen hadden een witte boorden functie in het systeem. Nagenoeg alle betrokken witte boorden hadden hun werk niet naar behoren gedaan, hadden zich jegens René misdragen en enkelen hadden zelfs een misdrijf jegens hem gepleegd. Zijn avontuur “Nederland is een dictatuur” laat zien, dat het systeem tot op het bot verrot is en dat de witte boorden elkaar onvoorwaardelijk steunen ten koste van een tot het proletariaat behorende loonslaaf. Gezien de omvang en de ernst waarmee de witte boorden René onrecht hebben aangedaan, zullen zij er alles aan doen om te verhinderen dat hij zijn verhaal naar buiten zal kunnen brengen. Hierbij zullen zij elkaar onvoorwaardelijk steunen door onder meer gezamenlijk René als een gestoorde gek weg te zetten, die zaken verkeerd ziet als het hem niet zint en bijvoorbeeld in alles een complot ziet.

De witte boorden in deze reeks artikelen behoren niet tot de minste partijen. Het gaat hierbij om managers van een multinational (Elekta te Veenendaal), een bedrijfsarts (mevrouw Thea Kalteren), twee advocaten van verschillende gerenommeerde kantoren (mevrouw mr A.H. de Bosch-Kemper-Hilster van Vereenigde Octrooibureaux te Den Haag en de heer mr drs A.J.P. van Beurden van het kantoor Van Benthem & Keulen te Utrecht), het Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg, de Orde van Advocaten, de politie, het Openbaar Ministerie en de rechtelijke macht. Zou René niet goed bij zijn hoofd zijn en in alles en iedereen een complot tegen hem zien of zouden bovengenoemde partijen inderdaad samenwerken om elkaar te steunen ten koste van een tot het proletariaat behorende loonslaaf?

Samengevat omvat het avontuur van René de onderstaande elf punten:

Een werkgever, die regelmatig werknemers ziek maakte en/of wegpestte en een dergelijke werkwijze ook bij René in de praktijk had gebracht;
Een corrupte bedrijfsarts, die in opdracht van deze werkgever opzettelijk haar werk niet naar behoren had uitgevoerd en zich daarbij niet had gehouden aan de te volgen procedures voor bedrijfsartsen;
Een bedrijfsarts, die René gezond genoeg verklaarde om te werken, terwijl hij zwaar overspannen was, niet meer in staat was om te werken en daarbij zijn huidige functie onherstelbaar beschadigd was;
Een werkgever, die afdreiging toepaste met als doel René een vaststellingsovereenkomst te laten ondertekenen, zodat René door wilsgebrek niet anders kon dan de vaststellingsovereenkomst te “accepteren” om zichzelf uit zijn onmenselijke positie te bevrijden, zodat daarmee de arbeidsovereenkomst zou worden beëindigd;
Een werkgever, die René na het eindigen van zijn dienstverband bleef lastigvallen en eiste, dat hij onvoorwaardelijk zijn diensten zou blijven verlenen, terwijl middels een vaststellingsovereenkomst de arbeidsovereenkomst was beëindigd en bovendien finale kwijting over en weer was overeengekomen;
Advocaten die in opdracht van zijn voormalige werkgever René onrechtmatig benaderden, feiten verdraaiden, onwaarheden verkondigden en jegens René afdreiging toepasten om hem onvoorwaardelijk zijn diensten te laten verlenen;
Een rechter die opzettelijk een foutief vonnis had uitgesproken;
Het Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg opzettelijk een corrupte bedrijfsarts had laten lopen;
De Orde van Advocaten niets had ondernomen tegen de twee advocaten, die zich niet aan de Advocatenwet hadden gehouden;
De politie weigerde de aangifte van René jegens een advocaat op te nemen, terwijl de politie wettelijk verplicht is iedere aangifte op te nemen;
Het Openbaar Ministerie een advocaat niet wilde vervolgen, terwijl deze advocaat een misdrijf jegens René had begaan.

Het avontuur “Nederland is een dictatuur” bestaat uit twee series artikelen. De eerste serie artikelen bestaat naar verwachting uit de delen 1 t/m 17 en is in het blog te vinden onder “Nederland is een dictatuur”. De tweede serie artikelen bestaat uit de delen 1 t/m 6 en wordt in het blog “Het tweede (!) arbeidsconflict” genoemd en gaat vooral over de tuchtrechtelijke procedure bij het Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg tegen de bedrijfsarts mevrouw Kalteren. Het is overigens mogelijk om in de reeks “Het tweede (!) arbeidsconflict” bij deel 5 te beginnen, omdat daarin een (korte) samenvatting wordt gegeven van de delen 1 t/m 4.

DEEL 1 – Nederland is een dictatuur.

WAT IS EEN DICTATUUR?

Een dictatuur hoeft niet per definitie slecht te zijn, maar altijd heeft een selecte groep mensen de macht over een (grote) groep mensen.

HET DOORZIEN VAN DE DICTATUUR

In Nederland heerst een zeer geraffineerd dictatoriaal bewind, dat zich verborgen heeft achter het systeem. Dit systeem wordt voornamelijk in stand gehouden door de beroepsbevolking, waarbij de werknemers niets anders zijn dan loonslaven. De loonslaven zullen er alles aan doen om hun positie te behouden, met als gevolg, dat het systeem in stand wordt gehouden. De contractuele geheimhoudingsplicht van de loonslaven maakt dat het dictatoriale bewind meedogenloos zijn verborgen agenda kan uitvoeren.

DEEL 2 – Nederland is een dictatuur.

ETHIEK EN RECHT

De kernvraag van deze reeks artikelen is:

Mag een werkgever de contractuele plicht tot geheimhouding “op alle bedrijfsactiviteiten” van een werknemer misbruiken om zich jegens de werknemer te kunnen misdragen en zelfs misdrijven jegens hem te kunnen plegen?

MIJN AVONTUUR OMVAT ELF PUNTEN

Het systeem is zielloos en meedogenloos, zodat mijn avontuur elf eerder genoemde punten omvat. De leugens zijn hierbij zo omvangrijk, dat een korte versie van het verhaal ongeloofwaardig bij andere mensen overkomt. Deze leugens worden de wereld in gebracht en in stand gehouden door de loonslaven met witte boorden functies, die het systeem misbruiken om zich te kunnen misdragen en zelfs misdaden te begaan tegen onschuldige en weerloze individuen.

VON GAHLEN, ISODOSE, NUCLETRON en ELEKTA

Na (onrechtmatig) op staande voet bij Von Gahlen te Zevenaar te zijn ontslagen, kwam ik via omzwervingen bij Isodose Control BV te Veenendaal in dienst. Na verloop van tijd werd Isodose Control overgenomen door Nucletron BV te Veenendaal, dat vrij snel daarop werd overgenomen door de Zweedse multinational Elekta.

DEEL 3 – Nederland is een dictatuur.

OVER DE BEDRIJFSPROCESSEN IN DE MEDISCHE INDUSTRIE

Volgens het huidige systeem moeten bedrijven aan zeer veel wetten en regels voldoen, wil men actief kunnen zijn in de medische industrie.

PROBLEMEN OP HET WERK BIJ ISODOSE

Ook bij Isodose Control kwam ik weer min of meer in de problemen. Een collega was zeer ambitieus en probeerde iedereen uit de weg te ruimen die hem in zijn ogen tegenwerkte om zijn ambities waar te kunnen maken. Daarbij waren bij de geleverde producten van Isodose diverse kinderziektes aanwezig. Bovendien duurde het ontwikkelen van nieuwe producten langer dan gedacht, waardoor klanten hun beloofde producten niet op tijd kregen.

EERSTE DAG BIJ NUCLETRON

Ik behoorde tot de eerste lichting werknemers van Isodose, die na de bedrijfsovername op het kantoor van Nucletron kwam te werken. Ook daar kwam ik wederom snel in de problemen, omdat de bedrijfsprocessen van beide bedrijven niet op elkaar aansloten en daarbij Nucletron slecht georganiseerd bleek te zijn.

DEEL 4 – Nederland is een dictatuur.

EEN ANDERE MANAGER

Begin 2011 kreeg de afdeling waarop ik werkte een andere manager. Helaas waren de organisatorische problemen hiermee niet verleden tijd.

360 GRADEN REVIEW

De nieuwe manager besloot op een gegeven moment mij te gaan wegpesten, omdat ik in zijn ogen een vervelende werknemer was. Ik was in een arbeidsconflict verzeild geraakt. Na een slechte beoordeling te hebben gekregen van deze nieuwe manager, had ik een 360 graden review aangevraagd, waarmee de beoordeling van de manager door collega’s op correctheid en integriteit gecontroleerd zou kunnen worden. Deze nieuwe manager deed er alles aan om dit onderzoek te frustreren.

DEEL 5 – Nederland is een dictatuur.

DE AUDIT

Het bleek dat de FDA uit de Verenigde Staten tijdens een controle van de administratie bij Nucletron (audit) diverse tekortkomingen had geconstateerd aangaande de wettelijk verplichte procedures en bedrijfsprocessen. Dat ik organisatorische problemen ondervond bij Nucletron, was dus niet van de lucht.

EINDE ARBEIDSOVEREENKOMST

Op een gegeven moment merkte ik dat mijn lichamelijke- en psychische klachten dermate ernstig waren geworden, dat ik de strijd niet meer aan kon en mij ziek had gemeld. Personeelszaken accepteerde vervolgens mijn ziekmelding niet (mag niet volgens de wet) en misbruikte mijn kwetsbare situatie om middels afdreiging mij te dwingen mijn arbeidsovereenkomst te beëindigen. Een corrupte bedrijfsarts had mij terug aan het werk gestuurd, terwijl zij dit volgens de door haar te volgen richtlijnen nooit had mogen doen. Hierdoor had personeelszaken vrij spel gekregen om zich jegens mij te misdragen en daarbij zelfs een misdrijf te plegen.

OP ZOEK NAAR EEN ADVOCAAT

Ik was ziek, geestelijk en lichamelijk op en toch diende ik op zoek te gaan naar een advocaat.

ONDERTEKENEN VASTSTELLINGSOVEREENKOMST

Helaas begreep de advocaat zijn vak niet. Om mijzelf uit mijn vreselijke positie te bevrijden kon ik derhalve niets anders dan mijn arbeidsovereenkomst te beëindigen door de “aangeboden” vaststellingsovereenkomst te accepteren.

DEEL 6 – Nederland is een dictatuur.

NUCLETRON (TEGENWOORDIG: ELEKTA) EIST HANDTEKENINGEN

Nadat ik vrijgesteld was van werkzaamheden, bleek Nucletron een fout te hebben gemaakt. Nucletron bleek mijn diensten nog nodig te hebben voor de aanvraag van een octrooi, waarop ik als uitvinder was genoemd. Bovendien bleken fouten te staan in de arbeids- en de vaststellingsovereenkomst.

DEEL 7 – Nederland is een dictatuur.

EEN ADVOCAAT OP MIJN DAK

De door Nucletron ingehuurde advocaat gebruikte in haar brief drogredenen om mij te overtuigen, dat ik onvoorwaardelijk mijn medewerking diende te verlenen bij de aanvraag van het octrooi. Gezien de misdadige wijze waarop Nucletron mij had weggepest en mij ziek had gemaakt, weigerde ik om voor een luttel bedrag mijn medewerking te verlenen bij de aanvraag van dit octrooi. Nucletron eiste bovendien, dat ik ook na het beëindigen van mijn dienstverband onvoorwaardelijk mijn medewerking diende te verlenen bij de aanvraag van het octrooi, terwijl volgens de vaststellingsovereenkomst wederzijdse finale kwijting was verleend.

VOORBEELD OM OCTROOI UIT TE LEGGEN

Nucletron was de eigenaar van het octrooi, terwijl ik op het octrooi als uitvinder was genoemd. Sommige landen wilden van de uitvinder een handtekening waarmee de uitvinder bevestigde dat deze geen aanspraak zou maken op rechten aangaande het octrooi.

DE VOLGENDE ADVOCAAT DIENT ZICH AAN

Omdat ik de eisen van de eerste advocate niet inwilligde, diende na verloop van tijd een tweede advocaat zich aan. Deze advocaat paste overduidelijk onrechtmatige dreigementen toe om mij over te halen onvoorwaardelijk mijn medewerking te verlenen. Volgens de Advocatenwet en het Wetboek van Strafrecht is dit niet toegestaan.

DEEL 8 – Nederland is een dictatuur.

HET KORT GEDING

Omdat ik niet had toegegeven aan de dreigementen van de tweede advocaat, kwam er een rechtszaak.

VONNIS

De rechter was van mening dat ik onvoorwaardelijk mijn medewerking diende te verlenen bij de aanvraag van het octrooi. Daarnaast werd ik veroordeeld tot het betalen van proceskosten aan Nucletron/Elekta.

TOELICHTING VASTSTELLINGSOVEREENKOMST

Omdat de rechter vele opzettelijke fouten had gemaakt, worden hier eerst de fouten besproken in de door Nucletron opgestelde arbeids- en vaststellingsovereenkomst.

DEEL 9 – Nederland is een dictatuur.

TOELICHTING VONNIS

De rechter had met opzet vele opeenvolgende fouten gemaakt om tot zijn gewenste uitspraak te kunnen komen om de eisen van Nucletron voor het belangrijkste gedeelte in te willigen.

UITGEBREIDE TOELICHTING VONNIS

De belangrijkste fout die de rechter had gemaakt bij zijn vonnis, was dat hij bepalingen uit de arbeidsovereenkomst had gebruikt om mij in mijn ongelijk te kunnen stellen, terwijl deze arbeidsovereenkomst was komen te vervallen en derhalve nietig was. Het beëindigen van de arbeidsovereenkomst was immers het doel van de vaststellingsovereenkomst. Daarbij had de rechter vele onjuiste interpretaties moeten maken om tot zijn vonnis te komen.

OPSOMMING FOUTEN VAN DE RECHTER

Totaal had de rechter 11 opeenvolgende fouten moeten maken om tot zijn gewenste uitspraak te kunnen komen.

BETALEN PROCESKOSTEN AAN NUCLETRON (ELEKTA)

De verliezende partij wordt doorgaans enkel veroordeeld tot het betalen van de proceskosten aan de in het gelijk gestelde partij, indien van (grove of opzettelijke) nalatigheid sprake is. Omdat de rechter vele interpretaties had moeten maken om Nucletron in het gelijk te kunnen stellen, was van (grove of opzettelijke) nalatigheid van mijn zijde geen sprake. Het was overduidelijk dat de rechter opzettelijk Nucletron in het gelijk had gesteld, terwijl Nucletron niets meer van mij kon eisen.

DEEL 10 – Nederland is een dictatuur.

OP WELKE WIJZE DE RECHTER WEL HAD MOETEN OORDELEN

De rechter had moeten constateren dat de arbeidsovereenkomst was komen te vervallen en daardoor nietig was. Bovendien was het doel van de vaststellingsovereenkomst om uit elkaar te gaan, waarbij niets meer van elkaar geëist kon worden. Dit betekende dat de rechter de eisen van Nucletron had moeten afwijzen.

CONTRACTBREUK

Nucletron had niet alleen afdreiging toegepast om mij de vaststellingsovereenkomst te laten ondertekenen, maar had zich daarbij niet gehouden aan de vaststellingsovereenkomst en derhalve contractbreuk gepleegd. Er is daarom geen enkele reden waarom ik mij wel aan de vaststellingsovereenkomst zou moeten houden.

BETROKKEN PARTIJEN GEWAARSCHUWD VOOR PUBLICATIE

Ik heb diverse betrokken partijen gewaarschuwd, dat ik mijn avontuur in de openbaarheid zou gaan brengen.

REACTIE VAN DE HEER JOHN LAPRÉ

De heer John Lapré, algemeen directeur bij Nucletron/Elekta te Veenendaal, gaf aan dat hij zich niet herkende in het door mij geschetste beeld van Nucletron en benadrukte dat ik mij diende te houden aan mijn plicht tot geheimhouding. Voor de volledigheid haalde hij ook de door mij te betalen torenhoge boetes aan, indien ik mij niet zou houden aan mijn geheimhoudingsplicht. Deze boetes stonden inderdaad omschreven in mijn arbeidsovereenkomst, maar deze was nietig geworden.

DEEL 11 – Nederland is een dictatuur.

REACTIE VAN MEVROUW THEA KALTEREN

De advocaat mevrouw Kalteren, de heer Pascal Willems vond dat ik een subjectieve weergave had gegeven en maakte bezwaar dat ik de naam van mevrouw Kalteren openbaar zou maken. De heer Willems sommeerde mij te verklaren, dat ik de naam van mevrouw Kalteren anoniem zou houden.

SAMENVATTING TUCHTRECHTELIJKE PROCEDURE

Volgens mijn versie duurde het spreekuurbezoek bij mevrouw Kalteren maximaal drie minuten en had zij mij bovendien de uitkomst op geen enkele wijze medegedeeld. Mevrouw Kalteren had geconstateerd dat er een recentelijk ontstaan arbeidsconflict was en dat er geen reden was om mij arbeidsongeschikt te bevinden. Hierdoor werd ik onbeschermd terug aan het werk gestuurd naar een werkgever die zich jegens mij misdroeg.

Ik had mijn klaagschrift opgesteld met beperkte kennis van zaken, omdat ik nu eenmaal geen bedrijfsarts was (en ben) en daardoor niet op de hoogte was van de wetten en richtlijnen waaraan bedrijfsartsen zich dienden te houden in het geval van een arbeidsconflict. Gedurende de procedure werd ik langzaam deskundig op het gebied van arbeidsconflicten en op welke personeelszaken en een bedrijfsarts volgens de regels te werk zouden moeten gaan.

VERWEERSCHRIFT

Middels het verweerschrift ontkende mevrouw Kalteren al mijn klachten jegens haar. Zij had de door haar ontvangen opdracht voor het spreekuurbezoek in de bijlagen van haar verweerschrift geplaatst, waardoor ik de beschikking had gekregen over cruciale bewijzen. In deze opdracht stond dat mijn werkgever mijn ziekmelding niet had geaccepteerd en mij daarop een vaststellingsovereenkomst had aangeboden. Hieraan had mevrouw Kalteren kunnen zien, dat mijn werkgever zich jegens mij zeer ernstig misdroeg met het doel mij weg te werken. Daarbij stond vermeld, dat de huidige functie onherstelbaar beschadigd was en dat geen andere functie beschikbaar was bij de werkgever. Dit betekende, dat mevrouw Kalteren mij nooit terug aan het werk had mogen sturen. Volgens de wet was ik situatief arbeidsongeschikt en zou mijn werkgever voor outplacement moeten gaan zorgen.

Alleen al aan de hand van dit opdrachtformulier was te zien, dat mevrouw Kalteren de boel bij elkaar loog. Deze leugens en bedrog ging zelfs zo ver, dat mevrouw Kalteren haar medisch dossier had durven vervalsen, waarbij zij naar eigen goeddunken informatie op haar medische kaart had gezet, die zij uit mijn klaagschrift had gehaald. Omdat mevrouw Kalteren de boel bij elkaar loog, ontbrak essentiële informatie over het arbeidsconflict in haar dossier, terwijl dat volgens de richtlijnen het primaire doel was van het spreekuurbezoek. Deze essentiële informatie kon zij ook niet in haar vervalste dossier plaatsen, daar zij zichzelf dan heel duidelijk zou tegenspreken.

REPLIEK

In mijn repliek had ik de email wisseling met personeelszaken geplaatst, waaruit bleek dat personeelszaken mij na het spreekuurbezoek direct aan het werk stuurde, zonder een oplossing voor het conflict te zoeken. Dit was ook immers de opzet, want de enige manier om mij uit mijn benarde positie te bevrijden, was het opgeven van mijn baan middels de vaststellingsovereenkomst.

In mijn repliek had ik ook het dossier van mijn huisarts geplaatst, waarin duidelijk stond dat bij mij spanningen waren geconstateerd, dat mijn arbeidsconflict langer duurde dan een jaar en dat ik niet meer verder kon werken met die man. Het dossier van mijn huisarts bevestigde mijn versie van het verhaal en bevestigde dat mevrouw Kalteren de boel bij elkaar loog.

EERSTE ZITTING

Het viel mij op dat tijdens de zitting de heer Dute (lid van het college) uitgebreid het woord nam en vragen stelde. Het was mij duidelijk dat hij begreep wat er werkelijk was gebeurd en dat hij moeite deed om de waarheid boven tafel te krijgen. Aan het einde van de zitting werd door de voorzitter medegedeeld, dat over ongeveer twee maanden uitspraak zou worden gedaan.

Ruim een week na de eerste zitting ontving ik een brief van het Tuchtcollege. In de bijlage was een kopie van de brief aan de advocaat van mevrouw Kalteren gevoegd, waarin mevrouw Kalteren werd gevraagd de door haar tijdens het spreekuur gemaakte originele aantekeningen aan het college te overleggen. Vervolgens kreeg ik de mogelijkheid te reageren op deze aantekeningen. Nadat ik de door mevrouw Kalteren gemaakte aantekeningen via het Tuchtcollege had ontvangen, viel mij op dat deze aantekeningen zeer summier waren vergeleken met het verslag op de medische kaart en dat de essentiële kenmerken van het arbeidsconflict niet waren vermeld, net zoals deze essentiële kenmerken op de medische kaart ontbraken. Wel had mevrouw Kalteren het wederom over een “reactief beeld op situatie”, zodat het volgens haar over een recent ontstaan arbeidsconflict zou gaan, terwijl dit niet mogelijk zou kunnen zijn volgens het opdrachtformulier aan mevrouw Kalteren, het dossier van mijn huisarts en mijn versie van het verhaal. Bovendien stond in de aantekeningen, dat zij mij dit had uitgelegd en dat ik dit snapte!

DEEL 12 – Nederland is een dictatuur.

TWEEDE ZITTING

Half juli 2016 ontving ik wederom een brief van het Tuchtcollege. Het bleek dat het College een tweede zitting had ingepland, omdat de door mevrouw Kalteren overlegde stukken vragen opriepen bij het college. Ik had het ondertussen voor elkaar gekregen in bezit te komen van STECR Werkwijzer Arbeidsconflicten versie 5, terwijl deze niet meer was te krijgen. Het bleek dat mevrouw Kalteren op vele punten niet volgens STECR had gehandeld en dus gebreke was gebleken.

Mijn reactie op de aantekeningen van mevrouw Kalteren bestond uit op welke punten mevrouw Kalteren volgens STECR in gebreke was gebleken. Bovendien had ik uitgebreid de tegenstrijdigheden aangekaart tussen de bewijsstukken en documenten, waaruit bleek dat mevrouw Kalteren de boel bij elkaar loog.

Bij de tweede zitting werd door het college mijn reactie op de aantekeningen van mevrouw Kalteren volledig genegeerd. Daarentegen werd door het college uitgebreid de versie van het verhaal van mevrouw Kalteren behandeld. Het was opvallend dat de heer Dute gedurende de zitting een zeer ontevreden gezicht liet zien en geen enkele keer het woord nam.

TEGENSTRIJDIGHEDEN TUSSEN DE BEWIJSSTUKKEN EN DOCUMENTEN

Er waren twee versies van het verhaal: de versie van mevrouw Kalteren en mijn versie. Het bleek dat mijn versie werd bevestigd door de opdracht aan mevrouw Kalteren en het medisch dossier van mijn huisarts. Mevrouw Kalteren had enkel de door haar zeer gebrekkige en tegenstrijdigheden opgestelde documenten overlegd, die haar versie zouden moeten bevestigen. Bovendien bleek, dat mevrouw Kalteren zich totaal niet aan de STECR Werkwijzer Arbeidsconflicten had gehouden. Volgens STECR had zij de voorgeschiedenis van de werknemer én het arbeidsconflict moeten onderzoeken, de conflictsituatie in kaart moeten brengen, de richtlijn LESA voor overspanning en burnout moeten toepassen, moeten constateren dat sprake was van situatieve arbeidsongeschiktheid, hoor- en wederhoor moeten toepassen, haar rol moeten vervullen als procesbegeleider en een evaluatie moeten maken hoe het arbeidsconflict uiteindelijk was opgelost.

DE BESLISSING VAN HET TUCHTCOLLEGE

Nadat ik de beslissing van het Tuchtcollege per brief had ontvangen, werd mij duidelijk waarom de heer Dute tijdens te tweede zitting een ontevreden gezicht had laten zien en niet het woord had genomen. Het Tuchtcollege had in de beslissing de versie van het verhaal van mevrouw Kalteren voor waar aangenomen. Om dat mogelijk te maken, was mijn versie van het verhaal in de beslissing zwaar gecensureerd. Daarbij werd niets vermeld over het feit dat mevrouw Kalteren zich op meerdere punten niet aan STECR had gehouden. Mijn klachten werden volledig ongegrond verklaard, zodat mevrouw Kalteren vrijuit ging!

DEEL 13 – Nederland is een dictatuur.

IN BEROEP BIJ HET CENTRAAL TUCHTCOLLEGE

Tegen de beslissing had ik beroep aangetekend, dat zou worden behandeld door het Centraal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg te Den Haag. In mijn beroepsschrift had ik negen bezwaren uiteengezet. Een van mijn bezwaren was, dat het Regionaal Tuchtcollege te Zwolle zonder enige onderbouwing had beweerd, dat mijn arbeidsconflict overeen kwam met “versie C” uit de STECR Werkwijzer Arbeidsconflicten versie 5, terwijl dit helemaal niet het geval kon zijn.

DE ZITTING BIJ HET CENTRAAL TUCHTCOLLEGE

Tijdens de tweede zitting presenteerde mevrouw Kalteren met groot gevoel voor theater,

inclusief tranen, haar versie van het verhaal. Daarbij presenteerde zij zichzelf indirect als slachtoffer, omdat zij volgens haar zeggen door deze tuchtrechtelijke procedure zo onzeker was geworden.

DE BESLISSING VAN HET CENTRAAL TUCHTCOLLEGE

De beslissing van het Centraal Tuchtcollege was zeer summier. Mijn negen bezwaren werden niet op enige wijze behandeld in de beslissing. Ook het Centraal Tuchtcollege had de versie van het verhaal van mevrouw Kalteren voor waar aangenomen, zoals dat was beschreven in de beslissing van het Regionaal Tuchtcollege. Hierbij werd geen onderbouwing gegeven. Dit betekende dat volgens het Tuchtcollege mijn versie van het

verhaal dus niet waar zou zijn en dat ik een leugenaar was! Het Centraal Tuchtcollege had evenals het Regionaal Tuchtcollege geen onderbouwing gegeven, waarom in mijn geval sprake zou zijn van “versie C”, terwijl ik in mijn beroepschrift duidelijk had uitgelegd (en bewezen) dat in mijn geval “versie C” niet van toepassing kon zijn.

Wel had mevrouw Kalteren een waarschuwing gekregen. Het Centraal Tuchtcollege was blijkbaar van mening, dat een waarschuwing passend was, omdat “klager en zijn werkgever het er over eens leken te zijn dat sprake was van een arbeidsconflict”

DEEL 14 – Nederland is een dictatuur.

Nadat mevrouw Kalteren een waarschuwing had gekregen, had ik haar een brief gestuurd, waarin ik haar te kennen had gegeven, dat ik door haar handelen schade had geleden en dat ik deze op haar zou gaan verhalen. Hierbij had ik haar de keuze gegeven een poging te doen om te schikken of niets te doen. Wanneer zij niets zou ondernemen om de door mij geleden schade te compenseren, dan zou ik onder meer mijn avontuur in de openbaarheid brengen.

BRIEF AAN MEVROUW KALTEREN BETREFT SCHADEVERGOEDING

In mijn brief aan mevrouw Kalteren had ik haar de gelegenheid gegeven een voorstel te doen om de door haar toedoen door mij geleden schade te vergoeden. Tevens had ik aangegeven, dat ik mijn verhaal middels internet in de openbaarheid zou brengen.

REACTIE VAN DE ADVOCAAT VAN MEVROUW KALTEREN

De advocaat van mevrouw Kalteren de heer Pascal Willems, had gereageerd op mijn brief. De heer Willems zag geen reden waarom mevrouw Kalteren mij een schadevergoeding zou moeten betalen. Bovendien waarschuwde hij mij dat ik bij publicatie onrechtmatig zou kunnen handelen en dat ik dan aansprakelijk zou zijn voor de door mevrouw Kalteren geleden schade.

DEEL 15 – Nederland is een dictatuur.