Tag: verzekeringsarts

Landelijke arbodienst Zorg van de Zaak fraudeert met “bedrijfsartsen” – DEEL 3

Gepubliceerd op door DE LOONSLAAFEen reactie plaatsen

Zorg van de Zaak frustreerde de aanvraag van het second opinion van Sander

Dat de bovengenoemde fouten, tekortkomingen en onvolledigheden in de spreekuurrapportage geen menselijke fouten zijn, maar kwade opzet, kunt u niet alleen opmaken uit het verdere verloop van het arbeidsconflict, maar vooral halen uit de manier waarop Zorg van de Zaak klachten van Sander aangaande de werkwijze van de heer Paanakker in behandeling had genomen. Sander diende nu niet alleen te vechten tegen een werkgever, die zich jegens hem misdroeg en een second opinion weigerde, maar ook een arbodienst die willens en wetens wet- en regelgeving aan haar laars lapte en derhalve de klachtenprocedure bij Sander zoveel mogelijk frustreerde. Om het avontuur toch nog leesbaar te maken, zullen hieronder eerst de klachten van Sander aangaande de werkwijze van de heer Paanakker en Zorg van de Zaak worden behandeld. Lees verder “Landelijke arbodienst Zorg van de Zaak fraudeert met “bedrijfsartsen” – DEEL 3” →

Het arbeidsconflict en de rechten van de loonslaaf – SLOT

Gepubliceerd op door DE LOONSLAAFEen reactie plaatsen

Hoe werkt een werkgever een ongewenst geworden werknemer weg?

Indien een werkgever op een eerlijke manier van een werknemer af wil, dan kan dit op twee manieren:

Volgens de eerste manier kan het “tweede spoor” worden ingezet. Dit betekent, dat de werkgever outplacement zal moeten regelen (en betalen), zodat de werknemer bij een andere werkgever aan de slag kan, veelal met behoud van de opgebouwde jaren arbeidsverleden.

Volgens de tweede manier kan de werkgever ervoor kiezen om te proberen, dat de werknemer zijn baan zal opgeven middels een vaststellingsovereenkomst. De werknemer is niet verplicht deze vaststellingsovereenkomst te accepteren. In een poging de werknemer over te halen deze toch te accepteren, biedt de werkgever de werknemer een aantrekkelijke ontslagvergoeding aan. Lees verder “Het arbeidsconflict en de rechten van de loonslaaf – SLOT” →

Het arbeidsconflict en de rechten van de loonslaaf – DEEL 2

Gepubliceerd op door DE LOONSLAAFEen reactie plaatsen

De arbodienst en de bedrijfsarts

Een bedrijfsarts is een medisch specialist. Dit betekent dat een bedrijfsarts een zes jaar durende opleiding tot basisarts heeft voltooid en daarna met succes een vierjarige vervolgstudie heeft afgesloten om de beschermde titel “bedrijfsarts” te mogen voeren. Wanneer een bedrijfsarts wordt ingeschakeld, dan moet dit via een arbodienst. Bij een arbodienst werken mensen met de benodigde papieren met het doel om werkgevers aangaande de werkomstandigheden van de werknemers op verschillende gebieden te kunnen adviseren. Een groot bedrijf kan zelf een arbodienst opzetten, bijvoorbeeld met of zonder bedrijfsarts in vaste dienst. Er zijn “zelfstandige” bedrijfsartsen die zich laten inhuren door arbodiensten, omdat vele arbodiensten te klein zijn om een bedrijfsarts in vaste dienst te kunnen nemen. Lees verder “Het arbeidsconflict en de rechten van de loonslaaf – DEEL 2” →

De “dienstverlening” van het UWV – deel 2

Gepubliceerd op door DE LOONSLAAFEen reactie plaatsen

In 2015 en 2016 had ik het handelen van respectievelijk de bedrijfsarts Thea Kalteren en een op dit moment niet nader te noemen verzekeringsarts van het UWV (die komt in de nabije toekomst ook nog uitgebreid aan bod) voorgelegd aan het Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg. Na het doorlopen van de twee procedures had ik de nodige kennis en ervaring opgedaan, zodat ik wist hoe ik mevrouw Frenay-van Maasdam kon aanpakken. Overigens blijkt het Tuchtcollege moeite te hebben uit te voeren waar het beweert voor te staan. Dit is echter een heel ander verhaal, waarover u uitgebreide artikelen kunt verwachten op deze website. Lees verder “De “dienstverlening” van het UWV – deel 2″ →

De “dienstverlening” van het UWV – deel 1

Gepubliceerd op door DE LOONSLAAFEen reactie plaatsen

Gedurende mijn leven als loonslaaf ben ik vele malen werkloos geweest. Om aan geld te komen om in mijn eerste levensbehoeften te kunnen voorzien, was ik gedurende mijn werkloosheid afhankelijk van een uitkeringsinstantie, die thans bekend staat onder de naam UWV. Net als alle andere door de overheid in het leven geroepen instanties, ontleent het UWV zijn bestaansrecht aan het feit dat het systeem reeds vanaf de geboorte van de mensen hun mogelijkheid heeft afgenomen om eigenhandig in hun basisbehoeften te kunnen voorzien, zonder daarbij afhankelijk te zijn van derden. Lees verder “De “dienstverlening” van het UWV – deel 1” →