Dit artikel heeft als onderwerp: “onze” Nederlandse maatschappij. “Onze” maatschappij is helaas geen samenleving, maar een egocentrische teringzooi, waar een stel psychopaten de dienst uitmaken en met opzet problemen veroorzaken en deze problemen misbruiken om de passieve en naïeve massa langzaam maar zeker verder in het nauw te drijven. Dit proces van in het nauw drijven is in Nederland al vele generaties aan de gang. Waarom de massa tot op heden aan haar eigen teloorgang meewerkt, zal wellicht duidelijk worden na het aandachtig lezen van dit artikel.

Aan de hand van onder meer twee avonturen met mensen uit “onze” maatschappij wil ik laten zien wat in essentie ontbreekt in de Nederlandse en andere verwesterde maatschappijen, waar de laatste jaren in toenemende mate vadertje staat de dienst uitmaakt. Vadertje staat en nagenoeg alle daarbij aan de overheid gelieerde systemen zijn een dekmantel voor de ware machthebbers, die al vele generaties aan de macht zijn en eveneens hun agenda met bijbehorende planning en stappenplan aan het uitwerken zijn. De mensheid op aarde bevindt zich op een kantelpunt, waarbij het einddoel van de ware machthebbers in zicht is. Omdat dit einddoel behoorlijk dichtbij is, is het eenvoudiger te zien voor de mensen die open voor willen staan voor waarheden, die het daglicht niet kunnen verdragen. Om het einddoel te kunnen zien, zullen de conditioneringen en propagnda terzijde gelegd moeten worden, die van jongs af aan met de paplepel zijn ingegoten. Helaas zullen de ware machthebbers er alles aan doen de mensen te misleiden, die een waarachtige samenleving nastreven, zoals de mensheid al generties lang misleid en voorgelogen is.

EERSTE AVONTUUR: ONDERBROEKEN IN DE SAUNA
Met het volwassen worden, werd sport steeds belangrijker voor mij. Het was mijn uitlaatklep en dat zal het voor mij blijven. Ik hoop dan ook tot op late leeftijd gezond genoeg te blijven om te kunnen sporten, temeer dat “onze” maatschappij compleet van de pot gerukt is en het met de dag gekker wordt. Helaas was ik begin 2020 niet meer in staat te squashen, vanwege overbelasting van mijn kuiten. Zelfs wandelen was een probleem voor mij geworden, maar wellicht speelt mijn leeftijd en bijbehorende aftakeling ook een rol.

Het was in ieder geval niet de eerste keer dat ik gedwongen werd naar een sportschool te gaan om toch aan intensieve beweging te kunnen doen, zij het in beperkte mate. Bij een sportschool heeft men immers mooie cardio apparatuur, zodat de bewegingen grotendeels worden begeleid. Dit betekende dat mijn kuiten werden ontzien, terwijl ik toch nog aan een behoorlijke fysieke inspanning kon doen.

Zweten deed ik ook graag in de de sauna bij diezelfde sportclub. Het sauna gedeelte was een aparte ruimte in de sportschool, waar zowel mannen als vrouwen gebruik van konden maken. Er waren douches, een infra rood cabine, een Finse sauna, een Turkse sauna en een warm voetenbad. Mijn voorkeur ging uit naar de Turkse sauna. Soms was het nog wel eens gezellig ook, omdat je met vreemden in een klein hok over van alles en nog wat aan de praat kon raken.

Ik had al meerdere keren van andere bezoekers vernomen dat er el eens gedonder was in de Turkse sauna, omdat mannen in onderbroek daar dan plaats namen. Zolang je er geen opmerking over maakte, was er schijnbaar niets aan de hand, maar als je er wat van durfde te zeggen, dan kreeg je dus een hoop gedonder. Ik vond dit een vreemde situatie, omdat de sportclub voor het saunagedeelte duidelijk specifieke regels had voorgeschreven. Eén van de regels was, dat het dragen van kledingstukken niet was toegestaan, zodat enkel in adamskostuum gebruik kon worden gemaakt van het saunagedeelte.
Het dragen van bijvoorbeeld ondergoed in de sauna kan zeer onhygiënisch zijn, omdat van alles zich kan ophopen, vormen én vermenigvuldigen in het ondergoed. Vanwege de hygiëne was men dan ook verplicht voor het gebruik van de sauna te douchen. De regels aangaande het gebruik van de sauna werd tenminste drie keer achtereenvolgens aangegeven, wanneer men vanuit de kleedkamer de route nam naar de sauna. Indien iemand zich niet zou houden aan deze regels, dan zou de toegang tot de sportclub kunnen worden ontzegd.

Op keer zat ik in de sauna en kwam ik er achter wie de mannen waren, die de regels aan hun laars lapten en gewoon met onderbroek aan in het Turks stoombad plaats namen. Het waren twee Turken, of beter gezegd: twee allochtone Nederlanders van Turkse komaf. Deze twee mannen herkende ik, want zij deden meerdere malen per week fanatiek aan kickboksen. Daarbij viel één van de twee altijd op, omdat hij zowel in de kleedkamer als in de kantine met zijn vlotte babbel altijd het hoogste woord had en heel veel praatjes. Het was een klein mannetje met een grote ronde kop. Die andere man was letterlijk en figuurlijk zijn grote, dikke vriend.
Ik was erg benieuwd waarom deze twee heren hun onderbroek aan hadden, terwijl zij ongetwijfeld wisten, dat zij zich niet aan de regels hielden. Ik vroeg dan ook op normale toon:

“Mag ik weten waarom jullie een onderbroek aan hebben?”

De reactie kwam meteen. Het kleine kereltje schreeuwde tegen mij:

“Waar bemoei jij je mee!”

Daar bleef zijn reactie niet bij en met groot verbaal geweld kreeg ik een scheldkannonade naar mijn hoofd geslingerd. Aan dergelijk ordinair geschreeuw deed (en doe) ik niet mee en ik verliet dan ook meteen de sauna met de boodschap:

“OK.”

Waarschijnlijk had hij gedacht dat ik de confrontatie uit de weg was gegaan, dat het daarmee was afgelopen en dat hij succes had gehad, maar het zou anders gaan verlopen dan hij ongetwijfeld gewend was en waar hij in zijn leven zoveel succes mee had gehad… tot op dat moment.
Ik was niet degene die de regels had opgesteld voor het sauna gedeelte. De directie van de sportclub had deze regels opgesteld en had tevens de middelen om te handhaven. Dit betekende, dat leden die zich niet gedroegen, de toegang tot de sauna of zelfs de sportclub konden worden ontzegd. Zo simpel was het. Maar blijkbaar was het toezicht bij deze sportclub zwak, maar daarover later meer.

In het saunagedeelte was een grote rode noodknop. Ik liep naar deze noodknop gaf er een flinke klap op, zodat het personeel in de kantine werd gewaarschuwd. Het duurde enige minuten voordat iemand van het personeel de sauna binnen kwam lopen om te informeren wat er aan de hand was. Ik vertelde de dame van begin twintig wat het probleem was, waarop zij knikte en vervolgens antwoordde:

“Ik kom zo terug.”

Ik was stomverbaasd dat zij vervolgens het sauna gedeelte verliet. Ik zou het niet leuk vinden, indien bij haar terugkomst de vogels gevlogen zouden zijn. Ik diende wederom enkele minuten te wachten eer zij terug kwam, vergezeld met een vrouweljke collega die ook begin twintig was. Gelukkig hadden de twee heren de Turkse sauna nog niet verlaten. Ik liep in mijn nakie samen met de twee dames naar de toegangsdeur van de Turkse sauna en opende deze met een stevige zwaai. De dikke van de twee zat meteen rechts van de ingang en de kleine met die grote bek zat links van de deuropening. Ik zei:

“Deze twee heren hebben hun onderbroek aan en deze heer hier links had een grote bek tegen mij.”

Vervolgens bracht één van de dames haar hoofd in de deuropening en vroeg:

“Komen jullie mee naar de kantine?”

De heer die anders zo’n grote bek had, antwoordde op rustige toon en met een allervriendelijkste en mega scheinheilige glimlach:

“We komen er zo aan. Is dat goed?”

De jongedame vond het prima en de twee dames verlieten vervolgens het saunalandschap. Het gevolg was, dat de twee heren nog enige tijd in de Turkse sauna bleven zitten, terwijl ik aan het douchen was in het sauna gedeelte. Enige tijd later verlieten de heren de Turkse sauna en gingen ook douchen. De kleine van de twee kwam naast mij staan, terwijl hij de mogelijkheid had afstand te houden, omdat andere douches vrij waren. Om een lang verhaal kort te maken: hij vond het nodig zijn scheldpartij tegen mij te vervolgen, waarbij hij mij ook bedreigde buiten in elkaar te slaan. Ik deed alle mogelijke moeite om rustig te blijven, terwijl hij de confrontatie met mij opzocht, maar ik was op alles voorbereid. Ik kon het niet laten hem duidelijk te maken, dat hij als een kleine hond naar mij aan het blaffen was. (lees verder onder het fimpje)

Hoewel er op dat moment rond de tien mensen in het saunagedelte aanwezig waren, greep niemand in. Mensen probeerden op een afstand te blijven en wilden duidelijk niet opvallen om maar niet betrokken te raken bij het spektakel. Uiteindelijk was er één bezoeker, een autochtone Nederlander, die er wat van durfde te zeggen. Hij had net gedouched en het tafereel vanaf het begin mogen aanschouwen. Ook deze heer herkende ik van het kickboxen. Hij sprak het kleine kereltje voorzichtig aan met de vraag:

“Waarom ben je nou ruzie aan het zoeken?”

Natuurlijk werd zijn vraag met grof verbaal geweld beantwoord en het kleine keffertje had succes. Het was blijkbaar iedereen duidelijk, dat het kleine keffertje de gang van zaken in de sauna dicteerde. De dikke vriend van het kleine kereltje met zijn grote bek was ook aan het douchen. Hij keek toe in zijn onderbroek, zei geen woord en was om die reden medeplichtig aan het spektakel.

Nadat ik enige tijd later weer was aangekleed, begaf ik mij naar de kantine. Aan de jongedame van de sportschool vroeg ik iemand van de directie te willen spreken. Er was op dat moment niemand van de directie aanwezig, dus had ik een kort onderhoud met haar. In dat gesprek had ik haar duidelijk gemaakt, dat ik dergelijk gedrag en bijbehorende dreigementen niet tolereerde, temeer dat het vaker voorkwam in de sauna. Ik had haar ook duideljk gemaakt, dat het niet veel had gescheeld, of ik had die kleine met zijn grote bek ter plekke met fysiek geweld het zwijgen opgelegd; zijn dreigementen waren immers niet van de lucht.

Enkele dagen later hadden de manager van de sportschool en ik een gesprek over het incident. Hij vertelde mij dat hij zoiets nog nooit had meegemaakt. Ik vond zijn bewering ongeloofwaardig. Daarop vroeg ik hem of er nooit eerder klachten van leden bij hem waren binnen gekomen met betrekking tot mannen in onderbroeken in de sauna, die andere mensen terroriseerden als deze er wat van durfden te zeggen… want dat was het: terroriseren. Hij beweerde, dat ik de eerste was die dergelijke klachten had. Ik vond dit vreemd, omdat ik met meerdere leden had gesproken over zich misdragende mannen in onderbroek in de sauna en onze ervaringen hadden gedeeld. Het bleek dat diverse van deze leden beweerden bij de directie van de sportschool hierover een melding hadden gedaan, maar dat uiteindelijk niets met deze melding werd gedaan. Het toezicht op het naleven van de regels was blijkbaar slap. Dat het toezicht slap was, had ik zelf ervaren, omdat de op heterdaad betrapte mannen in onderbroek niet werd gevraagd meteen de sauna te verlaten, maar dat zij gewoon hun saunabezoek in onderbroek konden afmaken. Daarmee hadden ze ook de kans gekregen wederom de confrontatie met mij op te zoeken in een poging mij door middel van angst de mond te snoeren.

De manager van de sportschool had de versie van de twee mannen in onderbroek en de getuige reeds gehoord. Volgens de mannen in onderbroeken was er niet veel aan de hand geweest en had ik één van hen uitgemaakt voor hond. De getuige durfde blijkbaar niet meer te vertellen, dan dat er een confrontatie was ontstaan tussen de kleine man in onderbroek en mij. De manager liet wel doorschemeren, dat hij de versie van de heren niet geloofde, daar de heren reeds meerdere jaren lid waren bij de sportschool en toch beweerden er geen weet van te hebben, dat het dragen van kledingstukken in de sauna niet was toegstaan.

Om het gedonder in de sauna definitief te beëindigen, zou dat moeten beginnen met het veranderen van het zwakke optreden van de directie. Ik maakte de manager van de sportschool dan ook duideljk, dat er pas echt gedonder binnen en wellicht buiten de sportschool zou komen, indien ik bij een volgend sauna bezoek wederom door mannen in onderbroek lastig zou worden gevallen. Deze mannen drongen immers hun eigen cultuur en meer op bij andere mensen, door de ter plaatse geldende regels aan hun laars te lappen en zelfs mensen te bedreigen, terwijl zij met het lid worden van deze sportclub met deze regels hadden ingestemd. Als zij het niet met de regels eens waren geweest, dan hadden zij daar niet lid moeten worden. Overigens waren er vele leden, die een Islamitische achtergrond hadden en er geen problemen mee hadden de regels in de sauna na te leven.

Het is vermeldenswaard, dat de manager aan de dikke van de twee mannen had gevraagd waarom zij met onderbroek aan de sauna betraden. Het antwoord was, dat dit moest vanwege hun geloof. Wat voor een geloof hingen deze twee mannen aan, indien zij het nodig vonden regels aan hun laars te lappen, bezoekers middels dreigementen de mond proberen te snoeren en te liegen? Blijkbaar was hun religie niet die van toleratie, naastenliefde, waarheid, integriteit en bovenal: respect voor de medemens in deze multi culturele maatschappij.

Voor de lezers die niet begrijpen waarom de dreigementen van het kleine manneke met grote bek in onderbroek zeer ernstig waren, zal ik dit proberen toe te lichten aan de hand van onderstaand avontuur:

TWEEDE AVONTUUR: BEDREIGD OP STRAAT
In 2014 had ik een tweedehands fototoestel gekocht. Op een keer was ik ’s avonds na zonsondergang foto’s aan het maken in het centrum van Arnhem om de gevoeligheid van het toestel uit te proberen. In het centrum was veel kunstmatige verlichting en omdat het koopavond was en warm, liepen veel mensen op straat. Mijn interesse ging vooral uit naar het vastleggen van oude gebouwen met de daarbij horende bouwstijlen en symboliek. Natuurlijk werden daarbij ook mensen op de gevoelige plaat vastgelegd.

Op een gegeven moment kwamen twee jonge mannen op mij af, terwijl ik even daarvoor een foto had gemaakt van een monumentaal pand. Gezien de wijze waarop zij waren gekleed en liepen, kwamen zij net daarvoor uit een sportschool. De een was gekleed in een polo shirt en de ander had een hemd aan, zodat hij aan de omstanders duidelijk het resultaat van zijn trainingen kon laten zien. Ze gingen op ongeveer één meter afstand recht voor mij staan en probeerden ze breed mogelijk voor de dag te komen. De dreigementen begonnen meteen:

“Moeten we je even in elkaar slaan?
We willen niet dat je foto’s van ons maakt.
Je moet ze nu deleten.
Als je de foto’s nu niet verwijdert, dan gaan we je bek verbouwen!”

Ik was stomverbaasd en ik wilde zeker geen knokpartij, temeer daar ik net een prijzig toestel had gekocht. Er ging nog wat communicatie over en weer, waarbij ik gewoon beleefd bleef, maar duidelijk maakte dat ik ondanks hun dreigementen, niet aan hun eisen ging voldoen. En toen gebeurde het…
… binnen no-time stonden er een paar andere Turken om ons heen en snelden nog meer Turken onze kant op. De Turken vroegen aan de twee jonge mannen:

“Wat is er aan de hand?”

Dit hele proces verliep razendsnel en het leek er even op dat we ons in Turkije bevonden, want autochtone Nederlanders lieten het massaal afweten en kon ik zo snel niet waarnemen. Inderdaad… de twee jonge mannen, die de confrontatie met mij opzochten, waren Turken, of beter gezegd: allochtone Nederlanders van Turkse komaf. Degene gekleed in hemd antwoordde:

“Wij zijn gehecht aan onze privacy en willen dat hij geen foto’s van ons maakt…”

Hij wilde blijkbaar nog meer uitleg geven, maar werd meteen in de rede gevallen door één van de aangesnelde mannen:

“Ach man, zeur niet!”

De man draaide zich van ons weg en vervolgde zijn weg. De andere mannen, allemaal allochtone mannen van Turkse komaf, hadden ook in de gaten dat deze twee heren drukte maakten om niets. Een paar meter verderop schreeuwde iemand:

“Sodemieter op met je privacy man! Je hebt tegenwoordig helemaal geen privacy meer.”

De boodschap was duidelijk:
De aangesnelde Turkse mannen gaven de twee jonge mannen te kennen dat ze mij met rust dienden te laten. Vervolgens liepen de twee jonge mannen weg zonder wat te zeggen.

ENKELE CONCLUSIES
Welke conclusies kunnen worden getrokken uit bovenstaande twee avonturen met allochtone Nederlanders, in dit geval van Turkse komaf?

CONCLUSIE 1
De autochtone Nederlander is een slappe zak! U leest het goed! Ik ben zelf een autochtone Nederlander en ik weet waarover ik het heb. Ik hoor al witte bleekscheten fluisteren, dat er uitzonderingen zijn. Die zijn er, maar die zijn uiterst schaars. De autochtone Nederlander is een individualistisch, egocentrisch en vooral angstig wezen, dat primair met zichzelf bezig is. Om deze reden werd ik zowel in de sauna als op straat door een paar jonge haantjes bedreigd en aan mijn lot overgelaten. Autochtone Nederlanders zijn laffe witte bleekscheten. “Bleekscheet” is een scheldwoord, net als “nigger” een scheldwoord is. (lees verder onder het fimpje)

CONCLUSIE 2
Onder de autochtone Nederlanders is saamhorigheid ver te zoeken. Voor zover deze saamhorigheid wel aanwezig is, is dit meestal uiterlijke schijn. Natuurlijk zijn hier ook weer uitzonderingen. Zo zijn er gemeenschappen op de Bijbelbelt te vinden, waar wel degelijk een vorm van saamhorigheid heerst en waar de mensen nog op elkaar letten, voor elkaar zorgen én voor elkaar opkomen. Woonwagenkampen zijn ook een levendig voorbeeld, waar de mensen nog voor elkaar opkomen. Mensen die in hun onwetendheid denken dat deze gemeenschappen achter lopen, bekrompen zijn of wat dan ook, dienen eerst eens goed naar zichzelf te kijken in een hele grote spiegel.

CONCLUSIE 3
De hulpbehoevende ouderen in de verzorgingstehuizen bestaan voornamelijk uit autochtone Nederlanders. Deze mensen hebben dit land na de oorlog opgebouwd, maar worden uiteindelijk als oude en nutteloze eters beschouwd en als zodanig bij elkaar weggestopt in betonnen gebouwen, die ruiken naar urine, poep, goedkope maaltijden en dood. De meeste allochtone Nederlanders begrijpen wel dat het geen pretje is om daar op je dood te wachten en zorgen dan ook liever zelf voor hun hulpbehoevende ouderen.
Bij crèches en peuterspeelzalen is eveneens zichtbaar, dat relatief weinig allochtone Nederlanders hun kroost daar toevertrouwen. Geleerden en deskundigen schijnen zich zorgen te maken, omdat allochtone kinderen blijkbaar niet de volledige mogelijkheid wordt gegeven te kunnen integreren in de Nederlandse samenleving, indien zij niet naar een crèche of peuterspeelzaal gaan. Zou het niet eerder omgekeerd zijn? Zouden de allochtone Nederlanders niet zo stom zijn en begrijpen dat er niets te integreren valt, omdat er simpelweg geen samenleving is? De zogenaamde autochtone Nederlanders, die de financiële middelen hebben om hun kinderen wel naar een crèche, peuterspeelzaal of buitenschoolse opvang te brengen, willen niet zien hoe arm zij van binnen zijn. Deze onwetende mensen houden zich vooral bezig met de buitenkant: status, geld verdienen, consumeren, vakanties.., want zij zijn immers succesvolle én intelligente mensen… toch?

WAAROM ONTBREEKT SAAMHORIGHEID?
Waarom ontbreekt bij de autochtone bevolking van Nederland waarachtige saamhorigheid? Dit is onder meer het gevolg van een “ontwikkeling”, die in een paar generaties heeft kunnen plaatsvinden. Vooral na de Eerste Wereldoorlog had de toenemende welvaart tot gevolg dat de overheid sociale vangnetten in het leven riep. De verzorgingsstaat werd een feit en deze was in de tachtiger jaren van de vorige eeuw dusdanig geperfectioneerd, dat “vadertje staat” garant stond voor vele zaken, waar in vroeger tijden het gezinshoofd en/of de verzuilde of lokale gemeenschap garant voor zou moeten staan. Vadertje staat laat de laatste jaren haar ware gezicht zien, zodat de sociale vangnetten langzaam maar zeker verdwijnen. Bezuinigingen zijn de norm en de gehele middenklasse zal op den duur verdwijnen. Het virus zorgt er voor, dat in een razend snel tempo een groot aantal mensen tot de bedelstaf wordt gedwongen. Om te kunnen overleven, zullen zij hun hand moeten ophouden bij vadertje staat, die zoals gewoonlijk voorwaarden gaat stellen voor de financiële steun. Burgerlijke gehoorzaamheid met een naald in de arm zal wellicht tot de voorwaarden behoren.

Er bestaat natuurlijk ook een andere mogelijkheid: burgerlijke ongehoorzaamheid.
Burgerlijke ongehoorzaamheid zal enkel succesvol zijn, indien zonder geweld vadertje staat buitenspel wordt gezet. Dit zal alleen mogelijk zijn, indien een kritieke massa mensen waarachtig samen gaat werken, zoals allochtone Nederlanders van bijvoorbeeld Turkse of Marokkaanse komaf nog kennen. Veel allochtone mensen in Nederland komen uit een cultuur waar de overheid niet voor hen zorgde. Men was dus op elkaar aangewezen, zodat men vele generaties voor elkaar zorgde en voor elkaar opkwam.

SPORTSCHOOL: HET VERVOLG
Het verhaal van de sportschool is nog niet af. Ik was in de sauna van de sportschool door een klein kereltje uitgescholden en bedreigd, terwijl hij een allochtone Nederlander was van Turkse komaf. Dit betekende, dat de mogelijkheid zou bestaan, dat hij mij met een stel Turken een keer buiten te grazen zou nemen. Het zou niet slim van hem zijn, maar die mogelijkheid bestond. Ik had hem na het incident wel eens buiten gezien (en hij mij), maar blijbaar vond hij het niet nodig mij in elkaar te slaan. Ook sprak hij mij niet aan om bijvoorbeeld zijn excuses aan te bieden voor zijn kinderachtige gedrag.

In de herenkleedkamer zag ik hem na het incident ook regelmatig, maar hij sprak mij niet aan. Ook kwam ik hem een keer tegen onder de douches van de herenkleedkamer. Hij was daar samen met een andere vriend van Turkse komaf aan het douchen. Verder was er niemand. Ik ging naast zijn vriend staan, want dat vond ik de douche met de fijnste douchestraal. Hij gebaarde iets naar zijn vriend, waarop deze van mij wegliep en onder een andere douche ging staan. Blijkbaar moest hij voor zijn vrienden iets in stand houden, maar hij sprak mij verder niet aan.

Enkele dagen na het incident hoord ik van de manager van de sportschool, dat het kleine kereltje na het incident opvallend stil was in de kantine, terwijl hij voorheen dominant aanwezig was en zijn stem luidkeels liet horen. We begrepen niet, wat dit precies betekende.

Weer een paar dagen later ontmoette ik een allochtone Nederlander van Turkse komaf bij een kringloopwinkel. Het was een wat oudere en zeer beschaafde man. Het was mij duidelijk, dat dit een wereldwijze en ontwikkelde man was. Ik besloot hem mijn avontuur in de sauna van de sportschool voor te leggen en te vragen waarom die jongeman van Turkse komaf die na het incident enkele dagen behoorlijk stil was in de kantine van diezelfde sportschool. Zijn uitleg kwam op het volgende neer:

Zijn familie komt waarschijnlijk niet uit een grote stad, maar van een landelijk gebied uit Turkije. Deze gebieden zijn vaak erg arm en de mensen hebben nog niet geleerd netjes met elkaar om te gaan. Mensen dienen vaak onder moeilijke omstandigheden te leven. Zo wordt er vaak gedrongen bij het betreden van een openbare bus. In de grote steden van Turkije gaat dit heel anders, want daar hebben de mensen wel geleerd met elkaar samen te leven.
De mensen uit deze arme landelijke gebieden, die naar Nederland vertrokken om als gastarbeider aan de slag te gaan, kwamen hier voor welvaart en rijkdom. Wanneer je deze mensen vergelijkt met een vrucht met binnenin een pit, dan lijkt de buitenkant van de vrucht rijp, maar is binnenin de vrucht de pit nog lang niet ontwikkeld. Het ontwikkelen van de pit kan meerdere generaties duren. Deze mensen zijn in Nederland dan ook bezig met geld verdienen, mooie kleding en autos; allemaal buitenkant.

Deze man raakte de spijker op z’n kop, want die man die mij had bedreigd, was inderdaad bezig met geld verdienen en liet dit zien met auto’s en kleding. Blijkbaar vond hij een dergelijk aanzien belangrijk, maar was hij niet verder bezig hoe mensen werkelijk over hem dachten. Dat hij na het incident in de sauna stil was, betekende dat het incident nog aan het nawerken was op zijn “pit”. Deze jongeman had naar aanleiding van het incident de mogelijkheid zijn innerlijke wereld een groeispurt te geven. Helaas had hij deze gouden kans laten liggen, anders was hij wel naar mij toe gekomen om zijn excuses aan te bieden.

CONCLUSIE
Eigenlijk is bij de gehele mensheid op aarde de pit aan het beginstadium van zijn ontwikkeling en wordt blijkbaar door iets belemmerd in zijn groei; de mensheid op aarde wordt verhinderd te groeien en tot bloei te komen, zodat de mensen niet hun ware potentieel kunnen benutten.
Helaas worden met de kreten persoonlijke “ontwikkeling” of “groei” mensen in het westen op een dwaalspoor gebracht. Deze ontwikkeling of groei heeft niets te maken met innerlijke ontwikkeling, maar met het aanpassen aan het zielloze systeem, dat de drijvende kracht is achter de zogenaamde westerse beschaving en dat alles vernietigt en/of onderdrukt dat met deze “beschaving” in aanraking komt. In het westen is persoonlijke groei of ontwikkeling gelijk aan het vermogen om zich te laten conditioneren. Een succesvol geconditioneerd persoon is kunstmatig intelligent gemaakt, zodat vervolgens een mooie positie kan worden ingenomen in het zielloze systeem. Mensen kunnen wat dit betreft worden vergeleken met computers en robots… die uiteindelijk de meeste mensen overbodig zullen maken, zodat over niet al te lange tijd mensen voor hun bestaansrecht afhankelijk zullen zijn van het door de machthebbers in te voeren universele basisinkomen. Aan dit basisinkomen zullen natuurlijk wel voorwaarden worden gesteld…

Om een oplossing te kunnen vinden voor de vele problemen op de wereld, dient men eerst te doorgronden en te begrijpen waarom er zoveel ellende en vernietiging op aarde is. Het is onmogelijk oplossingen aan te dragen, wanneer de oorzaken en de veroorzakers van de problemen op aarde niet worden doorzien.
In het artikel “De diepere betekenis van They Live” wordt aan de hand van de speelfilm They Live uitgelegd wat de oorzaak is van de vele problemen op aarde. Wanneer men werkelijk de boodschap van dit artikel begrijpt, dan zal men zien dat het niet gaat tussen bijvoorbeeld:
moslims en christenen;
allochtonen en autochtonen;
Turken en Koerden;
Ajax en Feyenoord… of Vitesse en NEC.

Uiteindelijk gaat de strijd tussen mensen en (geboren) psychopaten… en de psychopaten horen hier niet, maar maken in hun witte boorden functies wel de dienst uit! Was de jongeman in de sportschool met zijn grote bek tegen mij een psychopaat geweest, dan had hij na het incident geen last van zijn geweten gehad en had hij zich in de kantine gedragen zoals altijd… alsof er niets was gebeurd.