Het Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg had bij de procedure tegen mevrouw Kalteren laten zien, dat het niet stond voor duidelijkheid, eerlijkheid, integriteit en rechtvaardigheid. Zelfs het rechtssysteem werd door het Tuchtcollege niet toegepast, zoals deze volgens de letter der wet toegepast diende te worden. Daarentegen had het Tuchtcollege aangetoond, dat men het niet nodig vond (essentiële en vooral foute) beslissingen van een (degelijke) onderbouwing te voorzien. Het Tuchtcollege paste simpelweg klassenjustitie toe. Om dit mogelijk te maken werd in de beslissing (vonnis) waar nodig uitgebreid gecensureerd om de feiten onjuist te kunnen voorspiegelen, zodat de gewenste versie van het Tuchtcollege aangaande de gebeurtenissen niets meer met de werkelijkheid van doen had. Het Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg had hiermee laten zien dat het een wassen neus is, waarbij het Tuchtcollege zich in de positie acht wet- en regelgeving aan zijn laars te lappen.

Als het Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg zich in het geval van een niets beduidende tot het proletariaat behorende loonslaaf wet- en regelgeving aan zijn laars had gelapt en daarmee had laten zien, dat het niets anders is dan een criminele organisatie dat zetelt in diverse gerechtsgebouwen door heel Nederland, dan is het voor u wellicht raadzaam om te bedenken op welke manier prominente en vooraanstaande mensen worden behandeld door het huidige rechtssysteem.

Desalniettemin had mevrouw Kalteren uiteindelijk een waarschuwing gekregen. Deze waarschuwing had betrekking op haar gebrekkige handelen. Hoewel het Tuchtcollege dit niet in de beslissing had vermeld, had ik door toedoen van het gebrekkige handelen van mevrouw Kalteren schade geleden. De uitspraak van het Tuchtcollege zou ik dus kunnen gebruiken om middels een civielrechtelijke procedures schadevergoedingen af te dwingen. Deze zouden dan door mevrouw Kalteren en Nucletron/Elekta aan mij betaald moeten worden. Maar ja, om als een tot het proletariaat behorende loonslaaf middels een dergelijke beslissing van het Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg een schadevergoeding af te kunnen dwingen, terwijl deze beslissing een onjuiste weergave van de feiten had gegeven, zou ik dan überhaupt kans maken om een schadevergoeding toegewezen te krijgen? Mocht ik inderdaad een schadevergoeding toegewezen krijgen, hoe hoog of beter gezegd, hoe laag zou deze dan zijn? Hoe lang zou een dergelijke procedure gaan duren en wat zou dit mij gaan kosten? Het rechtssysteem in Nederland draait om geld en dat is niet voor niets. Nederland is niet het land van de schadevergoedingen en zeker niet voor een proletariër.

Dat in Nederland schadevergoedingen een lachertje zijn weten mevrouw Kalteren en haar advocaat de heer Pascal Willems ook. Nederland is het land van de verborgen dictatuur, die is gebaseerd op de plicht tot geheimhouding van de loonslaven en de angst van de loonslaven en de grote ego’s om hun positie en aanzien te verliezen.

Nadat mevrouw Kalteren een waarschuwing had gekregen, had ik haar een brief gestuurd, waarin ik haar te kennen had gegeven, dat ik door haar handelen schade had geleden en dat ik deze op haar zou gaan verhalen. Hierbij had ik haar de keuze gegeven een poging te doen om te schikken of niets te doen. Wanneer zij niets zou ondernemen om de door mij geleden schade te compenseren, dan zou ik onder meer mijn avontuur in de openbaarheid brengen, waarin zij een prominente rol had gespeeld.

Van de heer Pascal Willems, de advocaat van mevrouw Kalteren, ontving ik per email een zeer uitgebreide reactie. Samengevat adviseerde de heer Willems dat ik door moest gaan met mijn leven en dat mevrouw Kalteren geen reden zag aan mij een schadevergoeding te betalen. De heer Willems dreigde ook met maatregelen, indien ik wel tot publicatie zou overgaan, want ik zou wel eens dingen kunnen doen die niet waren toegestaan! In ieder geval sommeerde hij mij dit keer niet tot iets, terwijl hij in zijn eerste brief aan mij wel zichzelf in de positie achtte om mij te kunnen sommeren. Mevrouw Kalteren was dus niet bereid om te schikken, omdat zij wist dat het in het huidige systeem een zeer moeilijke zaak zou gaan worden om haar middels de rechter te dwingen tot het betalen van een schadevergoeding.

Hieronder vindt u mijn brief aan mevrouw Kalteren en het antwoord per email van de heer Pascal Willems.

BRIEF AAN MEVROUW KALTEREN BETREFT SCHADEVERGOEDING

Arnhem, 29 mei 2017

Geachte mevrouw Kalteren,

Het Centraal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg heeft in haar beslissing van 23 mei 2017 met zaaknummer C2016.468 aan u een waarschuwing opgelegd. Deze waarschuwing heeft betrekking op de door het Centraal Tuchtcollege geconstateerde onzorgvuldigheid waarop u het door u uitgevoerde onderzoek hebt uitgevoerd. Dit onderzoek hebt u uitgevoerd naar aanleiding van mijn bezoek op uw spreekuur op 7 augustus 2012 en was in opdracht van mijn voormalige werkgever.

Doordat u volgens het Centraal Tuchtcollege niet zorgvuldig bent geweest, heb ik niet alleen aanzienlijke materiële en immateriële schade geleden, maar ben ik tot op heden nog altijd bezig mijn leven op orde te krijgen, voor zover dat mogelijk is.

Ik stel u dan ook voor een deel aansprakelijk voor de door mij geleden immateriële en materiële schade, alsmede de schade aan mijn loopbaan. Voor de goede orde deel ik u mede, dat ik mijn voormalige werkgever ook voor zijn aandeel aansprakelijk zal stellen.

Ik geef u de mogelijkheid te kiezen uit onderstaande twee opties op welke wijze u en ik de hoogte en de voorwaarden van een door u aan mij te betalen schadevergoeding overeen kunnen proberen te komen.

OPTIE 1

U negeert deze brief en/of doet geen voorstel voor een aan mij te betalen schadevergoeding.

OPTIE 2

U reageert binnen het door mij aan u gestelde ultimatum (zie onderaan deze brief) en geeft schriftelijk aan mij door of u bereid bent een schadevergoeding aan mij te betalen. Indien u bereid bent aan mij een schadevergoeding te betalen, dan dient u tevens aan te geven wat volgens u een billijke aan mij te betalen schadevergoeding is. Indien dit bedrag naar mijn beleving significant te weinig is, zodat ik geen mogelijkheid zie tot een overeenstemming te komen over het door u aan mij te betalen schadebedrag, dan zal ik u schriftelijk laten weten voorlopig verder niet met u in onderhandeling te gaan.

Mijn “avontuur” komt zeer binnenkort op een door mij beheerde website op het internet te staan. Aangaande mijn “avontuur” tot op heden, waar u deel van uitmaakt, zal ik uitgebreid met naam en toenaam verslag doen op mijn website. Indien u kiest voor “optie 1”, zal ik een oproep doen of mensen (met name advocaten) advies kunnen geven of wellicht mij willen helpen en/of bijstaan bij het afdwingen van een schadevergoeding middels een gerechtelijke procedure. Ook van dit gehele proces zal ik verslag doen op mijn website.

Indien u kiest voor “optie 2”, dan zal ik nog altijd met naam en toenaam verslag doen van mijn “avontuur” en hoe dit met betrekking tot uw rol is afgelopen.

U begrijpt wellicht dat mijn voormalige werkgever in een volgend hoofdstuk ook op mijn website met naam en toenaam zal worden genoemd. Volgens de vaststellingsovereenkomst heb ik wel een plicht tot geheimhouding, maar bij overtreding hiervan is geen boete bedongen. Dit avontuur is juridisch interessant, daar mijn voormalige werkgever mijn plicht tot geheimhouding had misbruikt om zich als een slecht werkgever te misdragen en meerdere misdrijven jegens mij te begaan. Het middels afdreiging verkrijgen van een vaststellingsovereenkomst is één van die misdrijven.

Indien u voor optie 2 kiest, dan dient uw schriftelijke reactie uiterlijk op 12 juni 2017 bij mij binnen te zijn.

Deze brief heb ik u zowel aangetekend verstuurd aan het postadres bovenaan deze brief als per e-mail aan: XXXX@XXXX-XXXX.nl

Met vriendelijke groet,

René Mäkel

REACTIE VAN DE ADVOCAAT VAN MEVROUW KALTEREN

Loenen, 13 juni 2017

Geachte heer Mäkel,

Zoals u weet heb ik mevrouw Kalteren bijgestaan in de tuchtrechtelijke procedure die u tegen haar hebt aangespannen. Ik ben dus bekend met de uitspraak van het Centraal Medisch Tuchtcollege,de wijze waarop deze tot stand is gekomen en de feiten die daarbij een rol hebben gespeeld.

Via mevrouw Kalteren kreeg ik uw e-mail van 29 mei jl. Deze e-mail geldt als reactie op uw e-mail.

In uw e-mail geeft u aan dat, doordat mevrouw Kalteren volgens het Centraal Tuchtcollege niet zorgvuldig is geweest in de wijze van totstandkoming van haar oordeel tijdens het spreekuur, u niet alleen aanzienlijke materiële en immateriële schade heeft geleden, maar u tot op heden nog altijd bezig bent uw leven op orde te krijgen. Om die reden stelt u mevrouw Kalteren aansprakelijk voor een deel van de immateriële en materiële schade die u hebt geleden en verzoekt u haar om een voorstel te doel voor een reëele schadevergoeding. Doet zij dat niet, dan zal u haar met naam en toenaam op een website over uw ervaringen vermelden en bent u voornemens om een schadevergoedingsprocedure tegen haar te beginnen.

In eerdere stukken heeft u al blijk gegeven van het feit dat u de tuchtrechtelijke procedure gebruikte als een laagdrempelige manier om civielrechtelijk uw gram te halen tegen alles en iedereen die in uw ogen betrokken is geweest bij het conflict tussen u en uw werkgever. Klaarblijkelijk verkeert u in de veronderstelling dat een in uw beleving positief tuchtrechtelijk oordeel automatisch leidt tot de civielrechtelijke aansprakelijkheid van de betreffende arts. Dat is een onjuiste gedachte. Het tucht- en civielrecht dienen verschillende doelen: het tuchtrecht beoogt het algemeen belang van kwaliteit van de gezondheidszorg te waarborgen, terwijl het individuele belang van de patiënt wordt beschermd door het civiele recht. In het tuchtrecht worden daardoor ook andere toetsingskaders toegepast dan in het civielrecht. Juristen en advocaten die u hierover kunt raadplegen zullen ongetwijfeld hetzelfde aan u vertellen.

In een eventuele civielrechtelijke procedure dient u niet alleen te bewijzen dat mevrouw Kalteren tegenover u onrechtmatig heeft gehandeld (de uitspraak van de tuchtrechter op zichzelf is daarvoor niet voldoende), maar moet u ook aantonen dat u daadwerkelijk schade heeft geleden, dat er een causaal verband bestaat tussen uw schade en het handelen van mevrouw Kalteren en dat die schade aan haar dient te worden toegerekend. Bovendien spelen ook alle omstandigheden van het geval een rol, zoals uw eigen handelen. U dient er daarbij rekening mee te houden dat de beschermingsgedachte van de patiënt in het tuchtrecht niet speelt in het civielrecht. Anders gezegd: daar waar de tuchtrechter u heeft geholpen in haar uitspraak door zelf op onderzoek te gaan waar mevrouw Kalteren anders c.q. beter had kunnen handelen, kan en zal de civielrechtelijke rechter dat niet doen. Die mag dat namelijk niet.

In het licht van het bovenstaande en met de kennis van de tuchtrechtelijke uitspraak heb ik uw e-mail bestudeerd. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat u mevrouw Kalteren probeert onder druk te zetten of zelfs te chanteren door te dreigen met publicatie van haar naam en toenaam op een website als zij niet zelf een schadevergoeding aanbiedt. In eerdere stukken heeft u zich al eens soortgelijk uitgelaten. Ik wil u erop wijzen dat een dergelijke handelswijze niet zonder risico is en dat u mogelijk onrechtmatig handelt en daardoor persoonlijk aansprakelijk bent voor de schade die de benadeelde zal leiden. Ik zal uw website in elk geval met professionele belangstelling lezen.

Tijdens de procedure heeft mevrouw Kalteren meerdere keren laten weten dat zij het betreurt dat u pas 3 1/2 jaar na het (enige) spreekuur met uw klacht bent gekomen en dat u hierover niet in gesprek wilde met haar (ook niet toen zij u dit nogmaals heeft aangeboden) maar meteen naar het tuchtcollege bent gestapt. Als u uw klacht direct had geuit, dan had mevrouw Kalteren daar iets mee kunnen doen. Dat betekent overigens niet dat mevrouw Kalteren achteraf erkent dat de uitkomst van haar beoordeling tijdens het spreekuur anders zou zijn geweest als zij had gehandeld zoals het Centraal Tuchtcollege beter had gevonden. Niet voor niets overweegt het Centraal Tuchtcollege nadrukkelijk dat de uitkomst van het spreekuur mogelijk niet anders zou zijn geweest als mevrouw Kalteren een lichamelijk onderzoek had verricht of verdiepende vragen had gesteld. Daaruit blijkt wel dat het Centraal Tuchtcollege vooral vindt dat mevrouw Kalteren het processueel beter had kunnen of moeten doen, maar niet dat haar inhoudelijk oordeel onjuist is geweest.

Op basis van het bovenstaande ben ik van mening dat er geen reden is om mevrouw Kalteren aansprakelijk te achten voor de door u gestelde schade, laat staan dat zij aan u een schadevergoeding dient aan te bieden. Daarvoor ontbreekt simpelweg elke juridische grondslag en onderbouwing. Wel bied ik u een mooie bos bloemen of een lekkere taart (naar keuze) aan, als teken dat mevrouw Kalteren het steeds goed met u voor heeft gehad, ondanks dat zij u slechts éénmaal heeft gezien tijdens haar spreekuur. Ik hoor graag of u van dit aanbod gebruik wil maken. Tot meer is zij echter niet verplicht, zo meen ik.

Mocht u uw plannen doorzetten, dan zal ik die uiteraard met alle professionele interesse volgen. indien uw handelswijze als onrechtmatig kan worden aangemerkt, dan dient u er rekening mee te houden dat dat niet geaccepteerd zal worden. In dat geval zal u zich moeten verantwoorden voor uw handelswijze, omgekeerd van hoe het er in de tuchtzaak aan toe ging. Ik hoop echter oprecht dat het niet zover hoeft te komen en dat u snel uw leven weer kan oppakken en u weer een leuke baan vindt. Naar mijn persoonlijke mening lukt dat het beste door energie te steken in positieve dingen in plaats van te blijven hangen in negatieve gedachten over het verleden. Bij mijn weten heeft nog niemand ooit een baan gevonden door al zijn tijd en energie te besteden aan een procedure tegen een oud werkgever.

Ik wens u het allerbeste.

Met vriendelijke groet,

P. Willems