Onderstaand artikel werd op 30 maart 2018 geplaatst op de site van Martin Vrijland.
Trouwe lezers van deze site hebben zo langzamerhand wel door dat burgerij verworden lijkt tot slaven van een systeem dat zich van jongs af aan opdringt middels list en bedrog en dat zich vooral via angst in stand houdt. Het principe ‘brood en spelen’ zorgt voor de nodige afleiding en de invoer van een totalitair systeem verloopt als een sluipmoordenaar. Dat gaat over generaties en via schijndemocratische processen. Daarom hebben de meesten het niet door, want een kind van nu is al gewend aan wat voor de ouders nog nieuw was. The totalitarian tiptoe neemt geen grote stappen, maar zorgt voor gewenning en acceptatie via het spel van zelfgeschapen problemen, verkocht door de politiek en media, om vervolgens de oplossing aan te reiken. In die oplossing liggen steeds die kleine stappen richting dat totalitaire systeem verscholen.
De jongere generatie van nu is al van peuter af aan met de i-pad opgegroeid. Zij zijn in de smartphone wereld geboren en weten dus niet beter. De 40 plusser van nu kent nog de tijd dat er helemaal geen mobiele telefoons waren. Die generatie kan wellicht nog geïnteresseerd zijn in de ontdekking dat al deze technologie door DARPA ontwikkeld werd en ons steeds meer richting de digitale slavernij lijkt te moeten drijven. Maar zelfs de 40 plusser zal deze technologie om die reden niet ter zijde schuiven. De jongste generatie is geboren in de smartphone, Facebook, Instagram en Snapchat wereld. Als je het ze af zou pakken, zou dat voelen als het afpakken van een huis of het kappen van alle bomen. De oudere generatie kan eigenlijk ook al niet meer zonder.
Het invoeren van een totalitair systeem verloopt geleidelijk en daarom zien mensen het gevaar er niet van in. Je gaat toch ook niet ineens weer met paard en wagen rijden nu we gewend zijn aan snelle auto’s en vliegtuigen? De redenatie voor velen zal zijn dat technologie altijd een keerzijde kent, maar dat je het gewoon positief moet gebruiken. Toch lijkt daarmee het gevaar niet te wijken. Het is alleen steeds lastiger om te ontdekken dat de meeste technologie die wij nu gebruiken uit het militair industrieel complex komt en bedoeld is om ons digitaal te monitoren. Dat riekt naar een totalitaire toekomst waarbij alles en iedereen zich exact moet houden aan de spelregels van bovenaf opgelegd. Daar zou op zich niets mis mee hoeven te zijn, ware het niet dat de bedenkers van al die technologie dezelfde instanties zijn die soms miljoenen doden op hun geweten hebben door oorlogen die onder valse voorwendselen gestart zijn. Maar ook daar geldt de regel dat het over generaties gespreid wordt en de jongeren van nu zich daar niet mee bezig willen houden.
Het is dus verdomd lastig om het “basispakket” van de wereld waarin je geboren wordt te overstijgen en het grote plaatje te ontdekken. Daarvoor moet je moeite doen en vooral moeite willen doen. De meest plezierigere levenshouding is het allemaal maar te negeren en gewoon te proberen een zo leuk en goed gevuld mogelijk leven op te bouwen. Het ‘positivisme’ is de nieuwe mind control truc van de Groenlinks generatie. Pessimisten zien gevaar, optimisten negeren het en maken plezier en verdienen geld in het systeem waarvan ze de down side niet willen zien of erkennen.
Ik vraag me in dat kader vaak af waarom mensen naar een dokter gaan. Waarom laten mensen zich onderzoeken op bijvoorbeeld kanker? Dat doe je toch om te voorkomen dat het ‘fout gaat’ zou je zeggen. En als je ziek bent, zoek je een behandelingsmethode om er vanaf te komen. Zowel het onderzoek als de behandeling worden algemeen aanvaard als zijnde een positieve levenshouding; isn’t it? Waarom zou je dan niet met een kritische blik naar het maatschappelijke lichaam willen kijken? Waarom is een kritische blik naar je leefomgeving (ook wel ‘de maatschappij’ genaamd) te betitelen als ‘doemdenken’ of ‘pessimisme’? Is het niet simpelweg een verstandige en optimistische levenshouding dat je je tuintje schoffelt en je huis onderhoudt? Is het dan ook niet een optimistische levenshouding om de wereld om je heen schoon en veilig te willen houden? Velen leven daarin misschien in de veronderstelling dat ‘vadertje staat’ dat wel voor ons oplost. Die realiteit wordt als het ware via de Trumanshow van de media en politiek in het leven geroepen en gehouden. Kritische mensen zijn dus pessimisten. Of zijn zij juist de realisten die kankercellen iets vroegtijdiger ontdekt hebben en hun ogen er niet voor sluiten?
Mijn oog viel op de website van zo’n ‘pessimist’ die een website was begonnen onder de titel ‘De Loonslaaf’. Dan kan ik me voorstellen dat menigeen denkt: “Ah kijk! Daar heb je weer zo eentje met negatieve levenshouding“. Het leek mij interessant om de auteur René Mäkel eens wat vragen te stellen om te ontdekken dat hier sprake was van een pessimist of een realist. De foto’s op zijn website doen in ieder geval vermoeden dat hij vrij strijdlustig is. Ik hoor graag wat u vindt van zo’n rebel die zich verzet tegen misstanden in zijn directe omgeving: Is dat negatief, pessimistisch of juist een goed signaal en zouden meer mensen zo strijdbaar moeten zijn?
Martin
Vertel eens wie je bent en wat jij vind van ‘het systeem’ waarin we leven
René
Mijn naam is René Mäkel, maar dat is niet wie ik ben. Ik weet nog niet goed wie ik ben, maar ik begrijp wel dat ik hier niet op aarde ben gekomen om slaaf in het zielloze en meedogenloze systeem te zijn, dat de mensen onderdrukt, uitbuit en tegen elkaar opzet. Alleen bereik je niets en word je meedogenloos afgeslacht door mensen, die denken en handelen “zoals het hoort” en daarom vaak een goede en veilige positie in het systeem hebben weten te bemachtigen. Ik probeer mensen te attenderen op de onzichtbare gevangenis waarin zij leven en dat de mensen in onwetendheid gedreven door angst en hebzucht uiteindelijk ook ten koste van zichzelf meehelpen deze onzichtbare gevangenis uit te breiden. Om dit te bereiken probeer ik middels mijn website de mensen te laten zien dat het systeem totaal anders functioneert dan dat de massa denkt. Ik hoop daarmee te bereiken dat op een gegeven moment een kritieke massa weigert verder medewerking te verlenen aan het bouwen van deze onzichtbare gevangenis en actief aan de slag gaat om het tij te keren.
Martin
Er zijn al zoveel websites in de alternatieve hoek, waarom zou die van jou de moeite waard zijn om te bezoeken?
René
Ik denk dat veel zogenaamde websites in de alternatieve hoek gecontroleerde oppositie zijn, net zoals het gehele politieke theater wordt geregisseerd door de aristocratie. Er zijn maar enkele websites die tot de kern van het probleem durven doordringen: de aristocratie. Het hangt van de lezer af of deze mijn website de moeite waard vindt om te lezen. Mijn website bestaat eigenlijk uit een algemeen en een persoonlijk deel. Op het algemene deel probeer ik in duidelijke taal de mensen te laten zien dat hun bewustzijn is onderdrukt en dat ze daarom slechts een klein deel van hun potentieel benutten. Doordat het bewustzijn is onderdrukt, worden ze geboren zonder dat ze weten wie ze zijn. Na de geboorte begint meteen het proces van culturele conditionering, indoctrinatie en propaganda, zodat veruit de meeste mensen een maatschappij en bijbehorend wereldbeeld voor waar en vanzelfsprekend aannemen, zoals de heersende machtselite dat wil.
Martin
Welke maatschappij wil de aristocratie dat de mensen voor vanzelfsprekend aannemen?
René
Dat is een maatschappij gebaseerd op anonimiteit, onwetendheid, verdeeldheid, afgescheidenheid, angst, leugens en bedrog. Natuurlijk heeft de aristocratie daarbij strak de regie in handen, terwijl het volk de illusie wordt gegeven, dat alles netjes en eerlijk is geregeld en de mensen de vrijheid hebben hun leven in te richten. Veruit de meeste mensen leven in hun eigen wereldje en kijken doorgaans ’s avonds alleen of met familie in hun woonkamer naar de televisie of andere door de aristocratie gecontroleerde media. Zelfs wanneer mensen overdag of ’s avonds toch onverhoopt bij elkaar mochten zitten, dan is de “informatie” op hun smartphone vaak belangrijker dan het menselijk contact met de mensen om hen heen. De mensen worden overspoeld en bezig gehouden met oppervlakkige en zinloze informatie, dat via de moderne technologie van alle kanten wordt opgedrongen. Niet alleen geven de media hierbij opzettelijk een zeer misleidend beeld van wat zich werkelijk afspeelt in de maatschappij, maar verliezen de mensen ook steeds meer het contact met de werkelijkheid om als technologisch gestuurde zombies geleefd te worden.
Martin
Kun je toelichten wat volgens jou werkelijkheid is?
René
“Subjectieve werkelijkheid” is afhankelijk van wat mensen zelf ervaren. De “werkelijkheid” die de mensen via educatie en de media opgelegd krijgen heeft niets van doen met “absolute werkelijkheid”.Ten eerste hebben de mensen de opgedrongen “kennis” voornamelijk niet zelf ervaren en ten tweede is het wereldbeeld van de mensen door indoctrinatie en propaganda gekleurd. Zo zijn er talloze mensen in dit land slachtoffer van het systeem, maar dit wordt zo min mogelijk in de openbaarheid gebracht. Mijn ervaring en werkelijkheid is, dat het systeem de bevolking niet dient, maar de aristocratie, die het systeem als dekmantel gebruikt. Voor de slachtoffers van het systeem is het doorgaans een zeer zware, zo niet onmogelijke opgave om hun recht te halen. Wanneer deze slachtoffers hun relaas vertellen aan andere mensen, dan geloven de mensen de slachtoffers vaak niet. Wanneer zij de slachtoffers wel geloven, dan geven deze mensen vaak het advies om volgens de mogelijkheden van het systeem hun recht te halen of hun verhaal te doen. De waarheid is, dat het systeem is ontworpen om rechtsgang te frustreren en waarheid te onderdrukken, zodat daarmee de ware aard van het systeem en de daarbij horende wantoestanden uit de openbaarheid worden gehouden. De aristocratie heeft er belang bij dat de mensen blijven geloven in het systeem. Zolang de massa in het systeem blijft geloven en gehoorzamen, heeft de aristocratie de mensen in hun macht.
Martin
Waarom zouden de mensen geïnteresseerd moeten zijn in de door jouw persoonlijk meegemaakte wantoestanden?
René
Ik heb behoorlijk wat ellende mogen meemaken in het systeem. Bij het aanhoren van de verhalen om mij heen begrijp ik dat het systeem dagelijks vele slachtoffers maakt. Mijn conclusie is, dat het systeem tot op het bot verrot en corrupt is. Het systeem dupeert opzettelijk heel veel mensen uit het volk, omdat het systeem niet de bevolking dient, maar de aristocratie. De wantoestanden die ik heb moeten ondergaan zijn dus niet uniek, maar slechts zeer weinigen hebben de mogelijkheid, kracht en doorzettingsvermogen om hun ervaringen netjes op te schrijven. Daarbij is het huidige systeem gebaseerd op angst en anonimiteit. Slachtoffers houden liever uit schaamte hun mond en mensen die zich misdragen gaan echt niet aan de grote klok hangen dat zij voor hun beroep liegen en bedriegen met het doel andere mensen een oor aan te naaien. Mocht dit toch duidelijk worden, dan komen zij dikwijls met het excuus: “Ik doe slechts mijn werk!” Bij mijn persoonlijke avonturen haal ik het systeem uit de anonimiteit door bij het beschrijven van mijn avonturen namen te noemen van de partijen die zich jegens mij hebben misdragen en elkaar de hand boven het hoofd houden. Het blijkt dat vooral witte boorden zich misdragen, terwijl zij zichzelf naar buiten toe doorgaans heel netjes presenteren.
Martin
Kun je een voorbeeld geven van een door jou beleefd avontuur dat iedereen kan overkomen?
René
In de steeds harder wordende en op competitie gebaseerde maatschappij krijgen naar mijn mening steeds meer werknemers vroeg of laat met een arbeidsconflict te maken. Het is mijn ervaring dat relatief veel werknemers in een potentieel arbeidsconflict zitten, maar uit angst voor hun positie niet voor zichzelf (laat staan voor collega’s) op durven komen. Vanwege de machtspositie van de werkgever is een arbeidsconflict een ongelijke strijd. Volgens de STECR Werkwijzer Arbeidsconflicten is de definitie van een arbeidsconflict:
“Twee individuen, een individu en een groep of twee groepen, binnen de grenzen van een arbeidsorganisatie, hebben een arbeidsconflict als tenminste één van de partijen vindt dat de andere partij haar dwarsboomt of ergert. Dit kan betrekking hebben op arbeidsinhoud, arbeidsverhoudingen, arbeidsomstandigheden of arbeidsvoorwaarden.”
De STECR Werkwijzer Arbeidsconflicten is geschreven voor personeelszaken en arbodienstverleners, waaronder bedrijfsartsen. Omdat een werknemer zich dikwijls uit zelfbescherming bij een escalerend arbeidsconflict ziek meldt, hoort volgens de Arbeidsomstandighedenwet (artikel 14, lid 1b) bij een ziekmelding een bedrijfsarts ingeschakeld te worden. De ingeschakelde bedrijfsarts (of arbodienst) dient de werknemer op de hoogte te brengen van de te hanteren richtlijnen bij een arbeidsconflict:
“De Geschillencommissie Arbodiensten (een onafhankelijke commissie, ingesteld door de Branche Organisatie Arbodiensten) heeft in haar jaarverslag over 2003 aangegeven dat arbodiensten er goed aan doen partijen in een vroeg stadium uit te leggen hoe zij adviseren over arbeidsconflicten en op basis waarvan dat gebeurt. Daarmee kunnen veel misverstanden en klachten worden voorkomen.”
Het blijkt uit mijn eigen ervaringen en de verhalen die ik van andere werknemers hoor, dat de meeste bedrijven én bedrijfsartsen zich bij een arbeidsconflict totaal niet aan de richtlijnen houden en de werknemer niet inlichten over deze richtlijnen met het doel de werknemer zo onwetend mogelijk te houden. De betreffende bedrijfsartsen zijn dus corrupt, enkel om de werkgever van dienst te zijn. Kennis van de wet- en regelgeving in het systeem is macht. Overigens is dit de laatste jaren aan het veranderen, doordat op internet steeds meer informatie over arbeidsconflicten voor werknemers beschikbaar is gekomen. Corrupte bedrijfsartsen zullen vanwege deze beschikbare informatie voorzichtiger te werk gaan.
Martin
Wat is de reden dat volgens jou zoveel bedrijfsartsen corrupt zijn bij een arbeidsconflict?
René
De corruptie bij bedrijfsartsen in het geval van arbeidsconflicten is geleidelijk ontstaan direct na de invoering van de Wet Verbetering Poortwachter in 2002. Voor de invoering van deze wet verdwenen werknemers met een arbeidsconflict meestal voor onbepaalde tijd in de ziektewet. Op deze manier wisten werkgevers zich van (voor hen) lastige werknemers te ontdoen en werd het probleem niet opgelost. Destijds draaide niet de werkgever op voor de kosten van de zieke en/of overspannen werknemer, maar de gemeenschap. Bij het invoeren van de Wet Verbetering Poortwachter veranderde deze situatie, omdat de werkgever voortaan zelf voor de kosten van de zieke werknemer diende op te draaien en tevens zorg diende te dragen voor re-integratie van de werknemer. De bedrijfsarts is volgens de wet de aangewezen autoriteit om te bepalen of een werknemer “geschikt is voor zijn eigen werk”. Een werknemer kan niet alleen door ziekte ongeschikt zijn voor zijn eigen werk, maar ook een ziekmakende of gevaarlijke werkomgeving kan tot gevolg hebben, dat een werknemer niet aan het werk kan. In het laatste geval spreekt men van “situatieve arbeidsongeschiktheid”. Bij een arbeidsconflict kan de situatie dermate ongezond zijn voor de werknemer, dat de bedrijfsarts moet besluiten de werknemer te beschermen door deze situatief arbeidsongeschikt te verklaren. Dit betekent dat de werknemer dezelfde rechten heeft als een zieke werknemer en dus ontslagbescherming geniet. De invoering van de Wet Verbetering Poortwachter werd voor slechte werkgevers een probleem, omdat zij vanaf dat moment zelf de door hen veroorzaakte kosten dienden te betalen. Het was voor hen dus niet alleen financieel gunstig dat de bedrijfsarts de werknemer niet ziek zou verklaren in het geval van een arbeidsconflict, maar ook bij overspanning/burnout. Werkgevers gingen naar alternatieven zoeken om op een andere manier een ongewenst geworden werknemer van de hand te doen. Dit werd vooral mogelijk gemaakt door de invoering van de nieuwe werkloosheidswetgeving in 2006, waarbij voortaan zonder tussenkomst van een rechter een arbeidsovereenkomst kon worden beëindigd. Dit kon worden gedaan middels een vaststellingsovereenkomst, waarbij de werknemer zijn recht op een ww-uitkering behield. Om een werknemer te motiveren om middels een vaststellingsovereenkomst zijn baan op te geven, werd hem door de werkgever een ontslagvergoeding aangeboden. Bedrijfsartsen zijn concurrenten van elkaar en hebben werkgevers als klanten. Om klanten ter wille te zijn waren vooral in toenemende mate vanaf 2006 bedrijfsartsen bereid een werknemer in het geval van een ernstig arbeidsconflict niet situatief arbeidsongeschikt te verklaren. De werknemer werd terug aan het werk gestuurd en aan zijn lot overgelaten. In mijn geval werd ik bij mijn eerste arbeidsconflict wegens werkweigering op staande voet ontslagen. Bij het tweede arbeidsconflict kon ik mijzelf enkel uit mijn benarde positie bevrijden door mijn baan op te geven middels een vaststellingsovereenkomst. Slechte werkgevers gingen dus op zoek naar corrupte bedrijfsartsen, waardoor het voor de integere bedrijfsartsen heel moeilijk werd hun klanten te behouden. De wetgeving heeft dan ook de massale corruptie bij de bedrijfsartsen in de hand gewerkt. Wanneer een werknemer in een arbeidsconflict verzeild is geraakt, is deze vanwege zijn positie en stress zeer kwetsbaar. Bovendien is het voor een gedupeerde werknemer eigenlijk onmogelijk om achteraf de werkgever aan te pakken, indien deze zich destijds jegens de werknemer had misdragen. Bij een corrupte bedrijfsarts ligt dit anders, omdat deze volgens de WGBO (Wet op de Geneeskundige Behandelingsovereenkomst) een medisch dossier moet bijhouden, dat tien jaar moet worden bewaard. De bedrijfsarts zal dit dossier aan de gedupeerde (voormalige) werkgever moeten overhandigen, indien deze hierom vraagt. Hiermee is het voor een in het verleden gedupeerde werknemer eenvoudig om de werkwijze van de betreffende bedrijfsarts op schrift in handen te krijgen. Deze werkwijze zou natuurlijk volgens de op dat moment geldige wet- en regelgeving uitgevoerd moeten zijn én destijds netjes zijn vastgelegd! Bij Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg kunnen klachten worden ingediend tegen BIG geregistreerde zorgverleners, die zich niet aan de regels hebben gehouden.
Martin
Ik begrijp dus dat je bij het Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg een procedure hebt gevoerd tegen de twee bedrijfsartsen?
René
Dat klopt helemaal! Je hebt geen advocaat nodig en hoeft geen griffierecht te betalen. Natuurlijk moet het klaagschrift wel netjes zijn opgesteld en aan bepaalde eisen voldoen, maar voor mensen die geen moeite hebben met begrijpend lezen en schrijven is dit geen probleem. Totaal ben ik vier procedures bij het Tuchtcollege gestart, omdat volgens mijn ervaringen ook diverse UWV verzekeringsartsen zich gedragen als kwaadaardige goden en daarbij wet- en regelgeving aan hun laars lappen. Twee procedures zijn volledig afgerond en twee lopen er nog, waarbij ik bij één procedure beroep heb aangetekend.
Martin
Dus je hebt je recht gehaald middels het Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg?
René
Bij de door mij gevoerde procedures blijkt dat het Tuchtcollege niet doet waar het voor beweert te staan. Eenvoudig gezegd zou het Tuchtcollege BIG geregistreerde zorgverleners een maatregel moeten opleggen, indien blijkt dat zij zich niet aan de wet- en regelgeving hebben gehouden. Het is mijn persoonlijke ervaring, dat het Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg een wassen neus is, die de bevolking het idee moet geven dat er toezicht is op de gezondheidszorg. In het geval van de twee corrupte bedrijfsartsen heeft het Tuchtcollege laten zien dat zij beide artsen de hand boven het hoofd houdt. Praktisch gezien betekent dit, dat het Tuchtcollege bij de procedures feiten censureert, feiten negeert, feiten verdraait, nalaat essentiële beslissingen te onderbouwen met het doel tot een gewenste beslissing (vonnis) te komen, klachten in het klaagschrift negeert en simpelweg liegt. Bij de door leugens tot stand gekomen beslissing wordt de corrupte bedrijfsarts natuurlijk geen passende maatregel opgelegd of worden mijn klachten ongegrond verklaard, zodat de betreffende bedrijfsarts vrijuit gaat.
Martin
Kun je toelichten waarom het Tuchtcollege de bedrijfsartsen geen passende maatregel oplegt?
René
De redenen dat het Tuchtcollege de corrupte bedrijfsartsen geen passende maatregel oplegt heeft te maken met precedent werking (na een voorbeeld volgen er meer). Ik heb veel verhalen om mij heen gehoord van werknemers die het slachtoffer zijn geweest bij een arbeidsconflict. In nagenoeg alle gevallen waren deze werknemers op onrechtvaardige manier hun baan kwijtgeraakt, omdat de door de werkgever ingeschakelde bedrijfsarts enkel bezig was zijn broodheer te dienen. De gedupeerde werknemers waren net als ik niet op de hoogte van de rol van de bedrijfsarts bij een arbeidsconflict en werden door de bedrijfsarts bewust in het ongewisse gelaten. De gemiddelde arbeidsrecht advocaat was tot enkele jaren terug ook niet op de hoogte welke richtlijnen een bedrijfsarts in het geval van een arbeidsconflict diende toe te passen. Voor mij was het een hele ontdekkingstocht om daar achter te komen. Het Tuchtcollege wil koste wat het kost precedent werking voorkomen, omdat daarmee het systeem in gevaar komt. Het Tuchtcollege behoort tot de instanties die het volk de illusie moet geven, dat alles netjes in Nederland is geregeld. In werkelijkheid leven we in een verborgen feodaal stelsel, waar de aristocratie nog altijd de dienst uitmaakt en de bevolking uitbuit en bedriegt. De problemen in dit land zijn niet van de lucht! De reguliere (en veel alternatieve) media, de politiek, de grote bedrijven, de politie, het OM, de rechterlijke macht, de Orde van Advocaten en het Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg, de Nationale Ombudsman, de bekende goede doelen… ga zo maar door, worden allemaal gecontroleerd door de aristocratie. In ieder geval probeert het Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg met behulp van leugens en bedrog uit alle macht de deksel op deze gigantische beerput gesloten te houden. Bij mijn eerste arbeidsconflict in 2007 was op internet niets te vinden over de rol van de bedrijfsarts bij een arbeidsconflict, zodat ik destijds een makkelijk slachtoffer was. Anno 2018 is dit gelukkig anders, zodat bedrijfsartsen voorzichtiger zullen zijn. Op mijn website is te vinden aan welke richtlijnen bedrijfsartsen zich te houden hebben in het geval van een arbeidsconflict, waarbij ik enkele belangrijke citaten bij elkaar heb gezet. Ook is de wet- en regelgeving veranderd, maar dat is een ander verhaal.
Martin
Maar eigenlijk beweer je dus dat het in het geval van een corrupte bedrijfsarts geen enkele zin heeft om een procedure te starten bij het Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg.
René
Dat klopt helemaal! Ik ben dan ook een website gestart om de mensen wakker te schudden, door de werkwijze van het systeem uit de anonimiteit te halen. Hierbij noem ik de namen van bedrijven, instanties en personen, die zich jegens mij hebben durven misdragen, omdat zij uit ervaring weten dat zij hiermee wegkomen. Het systeem maakt dagelijks opzettelijk vele slachtoffers onder het volk, omdat de daders anoniem zijn en eventuele getuigen uit angst voor hun positie hun mond houden en de massa zich heeft laten betoveren door een groot TV scherm in de woonkamer of een kleine mobiele versie, waarmee ze kunnen bellen. Ik houd mijn mond in ieder geval niet! De Orde van Advocaten komt ook nog aan de beurt, want daar zijn eveneens leugens en bedrog troef.
Martin
Wat is je website en waar kunnen ze lezen over het Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg en de corrupte bedrijfsartsen?
René
Over de corrupte bedrijfsartsen zijn op de website twee series artikelen te vinden. Helaas zijn het lange verhalen, omdat ik bewijs moet leveren voor mijn beweringen dat de betreffende bedrijfsartsen en het Tuchtcollege corrupt zijn:
DE LOONSLAAF 