Indien u als werknemer onverhoopt in een arbeidsconflict verzeild bent geraakt en geen voorname functie bekleedt in het systeem, dan is het raadzaam aandachtig het gehele artikel te lezen, dat bestaat uit drie delen. Dit zal moeilijk zijn, daar u gedurende het arbeidsconflict in een stress situatie verzeild bent geraakt, waarin hoogstwaarschijnlijk uw werkgever zich jegens u als een slecht werkgever misdraagt en u onder druk zet met als einddoel u voor zo min mogelijk geld weg te werken. Wanneer u het toch voor elkaar krijgt deze drie artikelen te lezen, dan zult u begrijpen dat enkel in uitzonderlijke gevallen de werknemer netjes wordt behandeld door de werkgever of, indien de werkgever zich toch misdraagt, dat de gedupeerde werknemer middels het rechtssysteem zelden zijn recht krijgt.

Na het lezen van dit artikel begrijpt u beter welke gemene tactieken tegen uw worden gebruikt en wat u hiertegen kunt doen, zij het in beperkte mate.

INLEIDING

In eerste instantie zou dit artikel de titel krijgen: Het arbeidsconflict en de wet. Een dergelijke titel zou echter de suggestie kunnen wekken, dat in het geval van een arbeidsconflict de wet iedere werknemer dezelfde rechten geeft. Helaas blijkt dit in de praktijk niet het geval te zijn, omdat dit van de ware machthebbers nooit de bedoeling was geweest. De ware machthebbers verschuilen zich achter de door hen gecreëerde systemen, zoals onder meer de Staat der Nederlanden, de op centralisatie van macht gerichte Europese Unie met bijbehorende wetgeving en de grote multinationals. En natuurlijk hebben we allemaal fiat geld nodig, een concept dat ook door hen is ingevoerd en feitelijk een religie is.

Middels van jongs af aan met de paplepel ingegoten indoctrinatie en propaganda worden de mensen in onder meer Nederland wijs gemaakt dat zij in een rechtsstaat leven. In een rechtsstaat zou op een eerlijke en integere manier recht worden gesproken door integere en deskundige mensen. De realiteit is helaas ver van de veronderstelde of gewenste werkelijkheid: Nederland is een land, staat of grondgebied met een rechtssysteem dat anders functioneert, dan men de massa wil doen laten geloven. Nederland is een dictatuur!

Het concept van een land, staat of natie, zo ook het land Nederland, is gecreëerd door de zelf uitgeroepen koninklijke bloedlijnen en aristocratie. De adel of de aristocratie heeft een lager gehalte aan “koninklijk” bloed in zich. Zij zijn ontstaan, doordat er ooit (en nog steeds) door de koninklijke bloedlijnen (en de aristocratie) onder het “gewone” volk kinderen werden verwekt. Des te hoger het gehalte aan koninklijk (blauw) bloed een nazaat heeft, des te hoger deze persoon automatisch in de hiërarchische pikorde een plaats verwerft. Openlijk is dit te zien bij de koninklijke familie, waar telkens de eerstgeborene recht heeft op de troonopvolging. Overigens, wanneer een individu door de massa als koninklijk wordt beschouwd, betekent dit niet dat dit individu daadwerkelijk bovenaan de voor de massa verborgen hiërarchie staat. Het volk is (diverse generaties terug) zo naïef geweest om de door deze individuen zelf uitgeroepen status te accepteren (al dan niet onder druk), zodat deze “koninklijke” telg zijn/haar rol kan vervullen in de hiërarchie, die de aarde middels centralisatie van macht volledig in zijn greep probeert te krijgen. Eenvoudig gezegd lopen er dus individuen op aarde rond (en misschien zelfs in Nederland), die in de voor de massa verborgen hiërarchie hoger staan dan de huidige koning van Nederland.

Bij diverse feodale systemen in vroeger tijden was voor het volk duidelijk te zien waar de macht lag; de aristocraten woonden in hun kastelen, paleizen en prachtige huizen. Zij hadden alle grond en wateren in hun bezit. Het gewone volk bezat niets en diende voor hun levensonderhoud te werken voor deze landeigenaren. Als je braaf gehoorzaamde aan de door hen opgelegde wetten, dan werd je wellicht een stukje grond gegund, maar diende je altijd nog een deel van de opbrengsten af te staan aan de heerser van het betreffende gebied. Als je ongehoorzaam was, dan werd je publiekelijk gestraft en de straffen logen er niet om. Ongehoorzaamheid was slecht voor je gezondheid.

Tegenwoordig leeft het volk in een “democratische rechtsstaat”. De aristocratie heeft zich verscholen achter het door hen ontworpen, opgezette en gecontroleerde systeem. Dit systeem moet verhullen dat het volk nog altijd gebukt gaat onder de macht van de machtswellustelingen die in vroeger tijden het volk uitbuitte en tegen elkaar opzette. Wanneer het huidige systeem wordt vergeleken met diverse feodale stelsels uit het verleden, dan blijkt dat tegenwoordig mensen uit het volk nog altijd zonder recht op een stuk grond worden geboren en tevens worden gedwongen te werken in een systeem waar zij nooit om hebben gevraagd. In dit systeem hebben de loonslaven immers fiat geld nodig om in hun basisbehoeften te kunnen voorzien en voor dit geld dienen zij te werken.

Gehoorzaamheid aan het systeem wordt in het algemeen goed beloond, althans… tot op heden nog wel. De best succesvol te conditioneren mensen worden beloond met schitterende diploma’s en prachtige titels. Deze diploma’s en titels zijn nodig om goed betaalde posities in het systeem te kunnen bemachtigen. Wanneer deze succesvol geconditioneerde loonslaven beginnen in te zien dat hun werkzaamheden weinig met integriteit en eerlijkheid te maken hebben, dan zullen zij toch hun opdrachten blijven uitvoeren. Zij weten dat ongehoorzaamheid zal worden bestraft door het niet meer mogen uitoefenen of kunnen behouden van hun riant betaalde posities in het systeem. Voor zichzelf geven zij het excuus, dat als zij het werk niet doen, dat dan iemand anders hun werk wel zal overnemen. Bovendien zullen zij zeggen, dat zij slechts hun werk doen en het systeem toch niet kunnen veranderen.

Wanneer een telg behorend tot de aristocratie in een arbeidsconflict verzeild raakt of naar buiten komt dat deze bij een organisatie er een puinhoop van heeft gemaakt, dan mag deze telg dikwijls met een gouden handdruk of een riante wachtgeld regeling zijn voorname positie verlaten. Veelal krijgen deze zogenaamde “topfiguren” binnen korte tijd weer een andere teveel betaalde “topbaan” bij een andere grote organisatie, die natuurlijk enkel nobele doelen nastreeft. Als enkel nobele doelen worden nagestreefd, waarom is het dan zo’n puinhoop in de westerse maatschappij en gaat de vernietiging van de aarde in rap tempo voort?

Wanneer iemand uit het volk in een arbeidsconflict verzeild raakt, dan wordt het ingewikkelder. Iedere staatsburger wordt geacht de wet te kennen. Omdat dit onmogelijk is, is dit niet bij wet vastgelegd. Het rechtssysteem is met opzet zo complex mogelijk gemaakt en wordt dagelijks uitgebreid met nieuwe wetten, zodat het voor een individu onmogelijk is geheel de wet te kennen. De reden voor continue uitbreiding van het rechtssysteem is eenvoudig: het was nooit de bedoeling geweest om de mensen behorend tot het volk rechten te geven, maar uiteindelijk geheel hun rechten te ontnemen. Niet alleen zijn gerechtelijke procedures met opzet zo ingewikkeld mogelijk gemaakt en kunnen deze ook nog eens jaren worden gerekt, daarbij is men in veel gevallen verplicht zich te laten bijstaan door een advocaat. In westerse landen is het gebruikelijk dat advocaten belachelijke beloningen vragen voor hun “diensten”. En hoe komt het dat er dure (top)advocaten zijn, gewone advocaten en een juridisch loket voor het klootjesvolk? Blijkbaar is het mogelijk meer recht te behalen, indien een bedrijf of individu het zich kan veroorloven geld te besteden aan het halen van zijn recht of beter gezegd: zijn gelijk.

Het behalen van iemands recht of gelijk blijkt helaas een privilege te zijn, waarbij de aristocratie op de spilposities zit. Hierdoor lukt het hen tot op heden het corrupte en tot op het bot verrotte systeem in stand te houden en hun telgen (en ondernemingen) te vrijwaren van rechtsvervolging of een geringe straf op te leggen, indien hun misdragingen onverhoopt toch naar buiten mochten komen. Het mag dan ook duidelijk zijn waarom vooral de laatste jaren in toenemende mate het gebruikelijk is, dat bij de loonslaven in hun arbeidsovereenkomst een plicht tot geheimhouding op “alle bedrijfsactiviteiten” is opgenomen. Het weigeren van een dergelijke geheimhoudingsplicht is geen optie, omdat de functie dan wel wordt toegewezen aan een andere bereidwillige loonslaaf. Het is onwaarschijnlijk, dat een loonslaaf zich niet zal houden aan deze geheimhoudingsplicht om wantoestanden naar buiten te brengen. Klokkenluiders worden nog altijd door de aristocratie met behulp van hun systeem kapot gemaakt.

Wat betreft het behalen van iemands recht behorende tot het volk, kan er door de “ervaringsdeskundigen” duidelijk een verschil worden gemaakt tussen de witte boorden en de loonslaven, die in de hiërarchie onder deze witte boorden vallen. In het zielloze systeem zijn de witte boorden de loonslaven die een machtspositie hebben weten te bemachtigen. Deze machtsposities dienen om de loonslaven in het gareel te houden, die in de laagste lagen van de hiërarchie van werkende mensen hun positie hebben. Deze witte boorden moeten ook zelf slaafs het van hoger hand opgelegde systeem dienen. Doen zij dat niet, dan lopen zij kans hun positie kwijt te raken. Zo kan bijvoorbeeld een arts, medisch specialist, tandarts of andere BIG geregistreerde zorgverlener worden geschrapt uit het BIG register, net zoals een advocaat van het tableau kan worden geschrapt. Het gevolg is, dat zij hun functie in het systeem niet meer mogen uitoefenen. Wanneer een manager om één of andere reden niet voldoet, dan raakt deze ook vroeg of laat zijn positie kwijt. Deze witte boorden hebben er dikwijls jaren over gedaan om hun machtspositie te bereiken en zullen er dan ook alles aan doen om hun verworven positie te behouden. Het gevolg is, dat de hiërarchie in het systeem in stand wordt gehouden.

De loonslaven, die onder de witte boorden vallen en uiteindelijk veelal het echte werk doen, zijn dikwijls het slachtoffer bij een arbeidsconflict. Zelden wordt hen verteld welke rechten ze hebben en mochten zij wel gedeeltelijk op de hoogte zijn van hun rechten, dan is de kans uitermate klein dat zij door hun werkgever gedurende dit conflict netjes en volgens de regels worden behandeld. Voor mensen die de illusie hebben, dat in het geval van een arbeidsconflict werkgevers zich netjes gedragen tegenover hun werknemers, is het raadzaam dit artikel en andere artikelen op deze website aangaande arbeidsconflicten te lezen.

Belangrijke weetjes uit de wet- en regelgeving

Hieronder volgen belangrijke punten uit de wet- en regelgeving die van toepassing zijn bij een arbeidsconflict. Onderstaand overzicht heeft de bedoeling om de in een arbeidsconflict verzeild geraakte werknemer globaal inzicht te geven over zijn rechten, hoe de werkgever zich zou moeten gedragen en hoe de werkgever zich in de praktijk veelal misdraagt. Vanzelfsprekend, zeker gezien de bovenstaande inleiding, kunnen uit onderstaande tekst geen rechten worden ontleend.

Citaat van wikipedia (https://nl.wikipedia.org/wiki/Arbeidsomstandighedenwet):

De Arbeidsomstandighedenwet (of kortweg Arbowet) is een Nederlandse wet die regels bevat voor werkgevers en werknemers om de gezondheid, de veiligheid en het welzijn van werknemers en zelfstandig ondernemers te bevorderen. Het doel is om ongevallen en ziekten, veroorzaakt door het werk, te voorkomen.

De Arbowet is een kaderwet. Dat betekent dat hierin geen concrete regels staan maar algemene bepalingen en richtlijnen over het arbeidsomstandighedenbeleid (arbobeleid) in bedrijven. De Arbowetgeving valt uiteen in vier delen:

• de Arbeidsomstandighedenwet
• het Arbeidsomstandighedenbesluit (Arbobesluit)
• de Arbeidsomstandighedenregeling (Arboregeling)
• de Beleidsregels arbeidsomstandighedenwetgeving (Arbobeleidsregels)

Een arbeidsconflict tussen een werkgever en werknemer kan eenvoudig beschouwd twee kanten op gaan: de werkgever wil de werknemer behouden of de werkgever wil van de ongewenst geworden werknemer af. In het geval dat de werkgever de werknemer wil behouden, dan zal de werkgever er waarschijnlijk alles aan doen om tot een oplossing van het arbeidsconflict te komen. Dit artikel is geschreven voor de ongewenst geworden werknemer.

De ongewenst geworden werknemer kan helaas in een zeer vervelende positie terecht komen. Werkgevers weten uit ervaring dat er regels en wetten zijn om de werknemer te beschermen, maar dat handhaving en toezicht in Nederland een wassen neus is. Bovendien weten werkgevers ook dat het voor een werknemer nagenoeg onbegonnen werk is om achteraf een rechtszaak te beginnen, indien de werkgever zich gedurende het conflict heeft misdragen.

Een eerlijke en integere werkgever zal een arbeidsconflict met een ongewenst geworden werknemer niet laten escaleren en de werknemer via een vaststellingsovereenkomst aanbieden de arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd te beëindigen. Voor het overeenkomen van een vaststellingsovereenkomst is geen rechter nodig. De werkgever biedt de werknemer een ontslagvergoeding aan om het voor de werknemer aantrekkelijk te maken de vaststellingsovereenkomst te accepteren. Over de hoogte van deze ontslagvergoeding wordt meestal onderhandeld. Natuurlijk is de werknemer niet verplicht deze ontslagvergoeding te accepteren. De vaststellingsovereenkomst geeft de werknemer recht op een WW uitkering (de duur van de WW is afhankelijk van het arbeidsverleden) vanaf het moment dat de werknemer officieel uit dienst treedt.

Helaas is het merendeel van de werkgevers niet eerlijk en integer bij een arbeidsconflict. Indien het een zeer onwetende of zwaar overspannen werknemer betreft (in te schatten door de werkgever), dan zal worden geprobeerd deze het leven zo zuur mogelijk te maken. Het doel is, dat de werknemer op “eigen initiatief” opstapt of werkweigering ten laste kan worden gelegd, waarbij het loon door de werkgever kan worden opgeschort of de werknemer zelfs wegens werkweigering op staande voet kan worden ontslagen.

Indien bij een arbeidsconflict een werkgever zich jegens een werknemer misdraagt, dan zal de werkgever zich meestal op een bepaald moment ziek melden. Dit is niet zonder reden, daar arbeidsconflicten zeer ongezond zijn voor werknemers en de bijkomende stress zelfs blijvende gezondheidsschade kan veroorzaken. De ziekmelding is meestal het gevolg van dat de werknemer de situatie niet meer aan kan en de handdoek in de ring gooit. De werkgever is volgens de wet verplicht een bedrijfsarts in te schakelen wanneer een werknemer zich ziek meldt. Een werkgever die smerig spel speelt, zal deze ziekmelding niet accepteren en beweren dat de werknemer niet ziek is om zodoende het smerige spel te kunnen vervolgen met het doel de werknemer op een zo goedkoop mogelijke manier weg te werken. Indien een werkgever de ziekmelding niet accepteert, dan dient de werknemer de werkgever te wijzen op artikel 14 uit de Arbeidsomstandighedenwet. Eenvoudig gezegd staat hierin, dat een werkgever bij een ziekmelding van een werknemer verplicht is een bedrijfsarts in te schakelen.