Hoe werkt een werkgever een ongewenst geworden werknemer weg?

Indien een werkgever op een eerlijke manier van een werknemer af wil, dan kan dit op twee manieren:

Volgens de eerste manier kan het “tweede spoor” worden ingezet. Dit betekent, dat de werkgever outplacement zal moeten regelen (en betalen), zodat de werknemer bij een andere werkgever aan de slag kan, veelal met behoud van de opgebouwde jaren arbeidsverleden.

Volgens de tweede manier kan de werkgever ervoor kiezen om te proberen, dat de werknemer zijn baan zal opgeven middels een vaststellingsovereenkomst. De werknemer is niet verplicht deze vaststellingsovereenkomst te accepteren. In een poging de werknemer over te halen deze toch te accepteren, biedt de werkgever de werknemer een aantrekkelijke ontslagvergoeding aan.

Er is ook nog een derde manier, waarbij een werkgever ervoor kiest om middels een misdadige manier van de ongewenst geworden werknemer af te komen. Hierbij past de werkgever machtsmisbruik toe jegens de werknemer. De reden hiervoor is voornamelijk geld, hoewel dikwijls ook ego factoren een rol spelen. Bij deze misdadige manier wordt de werknemer met opzet gepest met het doel deze overspannen te maken. Een overspannen werknemer is op een gegeven moment niet meer weerbaar en zal derhalve zonder verder verzet de handdoek in de ring gooien. Dit betekent, dat de eisen van de werkgever worden ingewilligd. In de praktijk betekent dit, dat de werknemer middels een vaststellingsovereenkomst zijn vaste baan zal opgeven in ruil voor een luttel geldbedrag. De werknemer is hierdoor niet alleen zijn baan kwijt, maar komt ook nog eens ziek thuis te zitten.

In de vakliteratuur is het hierboven aangehaalde mechanisme van de handdoek in de ring gooien van de werknemer bekend. Onderstaande drie citaten komen uit het uitgebreid achtergronddocument Eén lijn in de eerste lijn bij overspanning en burnout. Dit achtergronddocument hoort bij de richtlijn Landelijke Eerstelijns Samenwerkings Afspraak (LESA) Overspanning en Burn-out (herziening 2011).

Echter als de stresshantering tekort schiet om het evenwicht te herstellen (falende coping) en de persoon weet niet meer wat te doen (demoralisatie) ontstaat er controleverlies en is de persoon de grip op de situatie kwijt. Dan neemt de distress flink toe en rest de persoon in kwestie geen andere optie meer dan het op te geven. Bij dat opgeven stopt de persoon met verdere pogingen om de stressor(en) het hoofd te bieden, laat belangrijke sociale rollen vallen, meldt zich ziek en trekt zich terug.

Het specifieke van overspanning/burnout is gelegen in het controleverlies en het opgeven van verdere pogingen om de stressor(en) het hoofd te bieden.

Bij verzuim door psychische klachten staat controleverlies centraal.

Helaas gebeurt het tegenwoordig nog veel te vaak, dat een werknemer middels pesterijen met opzet ziek wordt gemaakt door een werkgever, uiteindelijk bezwijkt onder de druk en middels een vaststellingsovereenkomst voor een schamele vergoeding zijn baan moet opgeven, omdat dit de enige manier is om zichzelf uit zijn onmogelijke positie te bevrijden. Dergelijk gedrag is volgens de wet een misdaad, omdat de werknemer niet uit vrije wil de vaststellingsovereenkomst heeft geaccepteerd, maar onder dwang. Volgens het Wetboek van Strafrecht is bij dwang (dus geen vrije wil) sprake van afdreiging. Overigens dient een werkgever zich altijd te gedragen als een goed werkgever, zoals is beschreven in artikel 7:611 van het Burgerlijk Wetboek en art. 3 lid 1 van de Arbeidsomstandighedenwet.

Er zijn voornamelijk vijf redenen, dat werkgevers zich ondanks de wetgeving toch als een slecht en misdadig werkgever jegens de ongewenst geworden werknemer durven te misdragen.

Ten eerste gebeurt het pesten zoveel mogelijk in het geniep en buiten het zicht van collega’s, zodat het de collega’s van de gedupeerde werknemer zo min mogelijk opvalt;

Ten tweede zijn de collega’s van de gedupeerde werknemer nagenoeg altijd bang voor hun eigen positie en houden derhalve uit zelfbehoud hun mond, mochten zij toch in de gaten krijgen dat een collega met opzet ziek en overspannen wordt gemaakt;

Ten derde is voor de gedupeerde werknemer vaak lastig te bewijzen dat deze wordt weggepest, doordat de werkgever het opbouwen van een dossier belemmert. Dit gebeurt door zo weinig mogelijk vast te leggen en waar nodig e-mails te negeren. Daarbij is het voor de in nood verkerende werknemer een moeilijke opgave gedurende de strijd ook nog eens energie te stoppen in het opbouwen van een dossier;

Ten vierde zal een werkgever tot het kapot maken van een werknemer over durven gaan, omdat deze een corrupte arbodienst met corrupte bedrijfsarts heeft gevonden;

Ten vijfde heeft de gedupeerde werknemer in zijn arbeidsovereenkomst een geheimhoudingsplicht op zich genomen. Deze geheimhoudingsplicht betreft doorgaans “alle bedrijfsactiviteiten”. Werknemers wegpesten is ook een bedrijfsactiviteit. Daarbij is in de arbeidsovereenkomst opgenomen, dat de werkgever hoge boetes kan vorderen bij de werknemer, indien deze de geheimhoudingsplicht niet nakomt. Deze plicht tot geheimhouding maakt het dat de gedupeerde werknemer het niet zal aandurven om naderhand de wantoestanden naar buiten te brengen, temeer daar hij al heeft mogen ervaren, dat de mensen op machtsposities (witte boorden) niet eerlijk en integer zijn en elkaar de handen boven het hoofd houden.

In de arbeidsovereenkomst opgenomen plicht tot geheimhouding voor de werknemer op “alle bedrijfsactiviteiten” doet echter geen afbreuk aan de verplichting van de werkgever om zich als een goed werkgever te gedragen. Volgens de wet- en regelgeving (en bijbehorende jurisprudentie) dient een werkgever zich als een goed werkgever te gedragen en is dit “dwingend recht”. Van deze wetgeving mag dus niet worden afgeweken, ook niet door onderling andere afspraken te maken. Arbodiensten en bedrijfsartsen mogen ook niet afwijken van hun functie, zoals deze volgens de wet- en regelgeving is vastgelegd. Corrupte arbodiensten en bedrijfsartsen wijken wel af van hun functie en lappen de wet- en regelgeving bewust aan hun laars.

Het is rol van de corrupte bedrijfsarts om de gedupeerde werknemer niet in bescherming te nemen tegen de zich jegens de werknemer misdragende werkgever, maar de werknemer onbeschermd terug te sturen naar de werkgever. Een bedrijfsarts kan dit doen, door op diverse manieren onvolledig advies te geven. In dit advies wordt in ieder geval gesteld, dat de bedrijfsarts geen reden ziet, dat de werknemer zijn “eigen werk” niet kan verrichten. Een werknemer die niet zijn “eigen werk” kan verrichten, is volgens de wet ziek en geniet daardoor ontslagbescherming.

Verder kan de bedrijfsarts het arbeidsconflict op geraffineerde manier ontkennen, door bijvoorbeeld te stellen dat er een arbeidsconflict kan ontstaan. Dit is op zich al een onlogische beredenering, daar impliciet wordt toegegeven, dat er reeds een conflict gaande is, dat kan leiden tot een (arbeids)conflict. Door het arbeidsconflict te ontkennen, hoopt de bedrijfsarts niet alleen een geldige reden te hebben gegeven voor het niet opvolgen van de richtlijnen die bij een arbeidsconflict toegepast dienen te worden, maar zou tevens een reden gegeven zijn om de werknemer niet in bescherming te hoeven nemen.

De wat sluwere bedrijfsarts zal in de spreekuurrapportage tevens adviseren dat mediation moet worden ingeschakeld. Natuurlijk zal de werkgever, die wet- en regelgeving aan zijn laars lapt met het doel de werknemer weg te pesten, dit advies niet opvolgen! Wanneer een integere bedrijfsarts mediation adviseert, dan zal hij er zorg voor dragen dat de gedupeerde werknemer wordt begeleid, door erop toe te zien dat de werkgever mediation van een derde partij inschakelt.

U zult wellicht denken, dat een gedupeerde werknemer met een geheimhoudingsplicht niet als klokkenluider hoeft te fungeren door wantoestanden naar buiten te brengen, omdat deze in het rechtssysteem zijn recht kan halen. Helaas…

Het Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg is eveneens corrupt

De bedrijfsarts geeft in het geval van een arbeidsconflict een advies aan de betrokken partijen. Dit advies is niet bindend. De werkgever mag van dit advies afwijken, indien deze daarvoor goede redenen heeft, waarbij de werknemer niet wordt benadeeld. De bedrijfsarts is in dienst van een arbodienst, die verantwoordelijk is voor de werkwijze van de bedrijfsarts. Uiteindelijk is de werkgever zelf verantwoordelijk voor het op de juiste wijze oppakken van het arbeidsconflict. In het geval van een corrupte bedrijfsarts, die zijn werk niet naar behoren heeft gedaan, blijft de werkgever eindverantwoordelijk. De werkgever kan dus achteraf de verantwoording niet afschuiven op de (corrupte) bedrijfsarts of de (corrupte) arbodienst. Indien een door een corrupte bedrijfsarts gedupeerde werknemer achteraf zijn recht wil halen, dan zal deze moeten beginnen de corrupte bedrijfsarts aan te pakken. Indien de gedupeerde werknemer in het gelijk wordt gesteld, kan deze vervolgens (indien gewenst) de arbodienst en de (voormalige) werkgever aanpakken.

Er zijn door de overheid nogal wat instanties in het leven geroepen om erop toe te zien, dat de bevolking op de gezondheidszorg kan (blijven) vertrouwen. Een instantie bij uitstek om BIG geregistreerde zorgverleners aan te pakken, die zich niet zouden houden aan de wet- en regelgeving, is het Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg. De functie van het Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg wordt netjes samengevat aan de hand van onderstaand citaat, dat als standaard tekst staat vermeld in beslissingen (uit 2017) van het Tuchtcollege:

Het college wijst erop, dat het bij de tuchtrechtelijke toetsing van professioneel handelen er niet om gaat of dat handelen beter had gekund, maar om het geven van een antwoord op de vraag of de beroepsbeoefenaar bij het beroepsmatig handelen is gebleven binnen de grenzen van een redelijk bekwame beroepsuitoefening, rekening houdend met de stand van de wetenschap ten tijde van het klachtwaardig geachte handelen en met hetgeen toen in de beroepsgroep ter zake als norm of standaard was aanvaard.

Het tuchtcollege heeft de mogelijkheid het beroepsmatig handelen van de bedrijfsarts te controleren aan de hand van het medisch dossier. Een bedrijfsarts mag niet zomaar wat beslissen, omdat hij deze machtspositie heeft weten te bemachtigen. Een bedrijfsarts heeft een jarenlange studie gevolgd om te leren bij een probleemstelling de juiste gegevens te verzamelen en aan de hand van deze gegevens een logische conclusie te trekken. In vakjargon worden echter de termen anamnese en diagnose gebruikt, maar het komt op hetzelfde neer. Dit gehele proces dient te worden vastgelegd in het medisch dossier. In het geval van een bedrijfsarts zouden in ieder geval drie documenten in het medisch dossier aanwezig moeten zijn:

1. De tijdens het spreekuur gemaakte aantekeningen;
2. De uitgebreide medische rapportage (medisch onderzoeksverslag);
3. De spreekuurrapportage.

De uitgebreide medische rapportage (medisch onderzoeksverslag) is een document dat niet naar derden mag worden gestuurd, omdat daar informatie over de werknemer in kan staan, die niet voor derden bestemd is. Het is het meest uitgebreide document met informatie over de werknemer. Daarentegen is de spreekuurrapportage opgesteld met het doel om aan betrokken partijen te worden overhandigd. Vanwege de privacy van de werknemer is de gegeven informatie in de spreekuurrapportage beperkter dan in de medische rapportage. Aan de hand van de spreekuurrapportage moet wel kunnen worden opgemaakt, hoe de bedrijfsarts tot zijn advies is gekomen, zodat bijvoorbeeld een andere bedrijfsarts (in het geval van een second opinion), een UWV verzekeringsarts (in het geval van een deskundigenoordeel), een werkgever, een advocaat of een rechter de denkwijze van de bedrijfsarts kan nagaan.

Het is goed om te weten, dat de werknemer met de bedrijfsarts geen behandelingsovereenkomst heeft! De bedrijfsarts is enkel door de werkgever ingeschakeld om advies te geven en mag om specialistisch advies in te winnen de werknemer doorverwijzen naar een specialist. Een bedrijfsarts heeft dus ook niet het recht om het medisch dossier van de werknemer in te zien, terwijl een huisarts dat wel kan. Een bedrijfsarts mag natuurlijk wel overleggen met een huisarts.

Het door de bedrijfsarts opgestelde medisch dossier moet aan de werknemer worden verstrekt, indien hij hierom vraagt. In een beslissing uit 2017 schrijft het tuchtcollege over de spreekuurrapportage, dat deel uitmaakt van het medisch dossier:

Teneinde het door de bedrijfsarts uitgevoerde onderzoek te kunnen toetsen is cruciaal dat de bevindingen en conclusies van dat onderzoek, alsmede de daarop gebaseerde adviezen inzichtelijk worden gerapporteerd. Er moet sprake zijn van een deugdelijk en compleet rapport.

Nu zou u wellicht aan de hand van de twee hierboven gegeven citaten in de veronderstelling kunnen verkeren, dat het Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg bedrijfsartsen aan zou pakken, die zich niet aan de wet- en regelgeving houden. Helaas is dit niet het geval! Het Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg is in het leven geroepen om het volk de illusie te geven, dat mensen hun recht kunnen halen indien BIG geregistreerde zorgverleners zich misdragen. Op deze website kunt u lezen hoe de corrupte bedrijfsarts Cees Everaert (in dienst van de corrupte arbodienst Arbo Unie) en de corrupte bedrijfsarts Thea Kalteren (ingehuurd door de corrupte arbodienst De Verzuimoplosser te Veenendaal) vrijuit gaan, terwijl zij wet- en regelgeving aan hun laars hadden gelapt en daardoor een werknemer terug hadden gestuurd naar een werkgever, terwijl het arbeidsconflict dermate geëscaleerd was door slecht werkgeverschap, dat zij deze werknemer in bescherming hadden moeten nemen. Thea Kalteren had weliswaar een waarschuwing gekregen, maar een waarschuwing wordt niet publiekelijk bekend gemaakt.

Zou het Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg wel corrupte bedrijfsartsen aanpakken, dan zou dit grote gevolgen hebben, wanneer dit bij het grote publiek bekend zou worden. Ten eerste zouden dan vele gedupeerde werknemers op eenvoudige wijze alsnog hun recht kunnen halen. Ten tweede zouden vele bedrijfsartsen door het Tuchtcollege een maatregel opgelegd krijgen. Ten derde zouden bedrijfsartsen niet meer corrupt durven zijn, zodat werkgevers het niet in hun hoofd zouden halen werknemers met opzet weg te pesten en/of ziek te maken.

Ten slotte

Wellicht geeft deze reeks van drie artikelen u een pessimistisch beeld, indien u buiten uw schuld om in een arbeidsconflict verzeild bent geraakt en uw werkgever er alles aan doet om u weg te pesten… en de ingehuurde bedrijfsarts corrupt blijkt te zijn. In een dergelijk geval kunt u proberen een eerlijke en kundige arbeidsrecht advocaat in te schakelen, die erop toeziet dat de procedure eerlijk verloopt. U of deze advocaat zou het medisch dossier bij de bedrijfsarts kunnen opvragen en beginnen met het indienen van een klacht bij de betrokken arbodienst, omdat de richtlijnen niet worden gevolgd. Als dat niet helpt, kunt u ook nog dreigen de werkwijze van de bedrijfsarts en de arbodienst openbaar te maken. U kunt ze wijzen op deze website. Misdragingen van bedrijfsartsen en arbodiensten zijn altijd het publiceren waard.