Als jonge tiener wilde ik boer worden als ik later volwassen zou zijn. Volwassen ben ik nooit geworden en boer ook niet… gelukkig maar. Begin tachtiger jaren liep ik dan ook het erf plat bij een kleine boer in de buurt ergens in Gelderland aan de Veluwezoom.

Laten we deze boer in dit artikel Harm noemen, maar dat is niet zijn echte naam. De boerderij van Harm was een gemengd boerenbedrijf, waar hij zich zowel met akkerbouw als veeteelt bezig hield. Hij had 9 hectare grond in bezit en pachtte daarbij 2 hectare, zodat hij 11 hectare grond tot zijn beschikking had. Dit was destijds al niet genoeg grond meer om in zijn eigen levensbehoeften te kunnen voorzien, ook al leidde hij een eenvoudig en sober bestaan. Daarnaast had hij dan ook een baan bij de plantsoendienst in een stad in de buurt om financieel het hoofd boven water te kunnen houden. Zijn ouders woonden ook nog op de boerderij en waren al pensioengerechtigd. Zij bleven echter allebei nog meehelpen op de boerderij. Zo participeerden zij nog aan het leven, bleven zij lange tijd gezond en fit en kwamen pas op hoge leeftijd (rond de tachtig jaar) in een bejaardentehuis terecht.

Het drong destijds langzaam tot mij door, dat het de boeren en tuinders in Nederland niet makkelijk werd gemaakt. Dit verbaasde mij, omdat ik als tiener al wel begreep, dat voedsel tot de basisbehoeften van de mens behoorde. Pas later begon ik te begrijpen dat het ging om macht over het volk, terwijl deze macht deels in handen was van meedogenloze psychopaten met mooie praatjes, schijnheilige glimlachen en valse beloftes. Voordat machtsmisbruik en onderdrukking in dit artikel aan de orde komen, eerst nog wat over boeren en tuinders in het algemeen en later in dit artikel hoe het Harm was vergaan. Hoewel ik na mijn vijftiende jaar het contact met Harm had verloren, omdat techniek en creativiteit in mijn leven kwam, heb ik wel degelijk kunnen waarnemen hoe het Harm en andere boeren in de omgeving verging.

Boterberg en melkplas
De jaren tachtig was de tijd van de boterberg en de melkplas. Om deze overschotten het hoofd te bieden, werd in 1984 door de machthebbers het melkquotum ingevoerd. Rond die tijd kwam ook ineens uit het niets overbemesting in het nieuws. Boeren moesten silo’s gaan bouwen om de mest op te slaan, omdat zij afhankelijk van hun beschikbare grond slechts een bepaalde hoeveelheid mest mochten uitrijden. Boeren dienden dikwijls te betalen om van hun mestoverschotten af te kunnen komen. Eenvoudig gezegd kwamen er met het verstrijken van de tijd voor de boeren steeds meer problemen bij om een boerenbedrijf te kunnen houden. De politiek bracht “oplossingen”, terwijl juist de politiek (de acteursvereniging van de ware machthebbers) en het stelselmatig invoeren van alsmaar nieuwe en vooral beperkende wetten het voor de boeren steeds moeilijker werd om financieel de eindjes bij elkaar te kunnen knopen. Zo werd bijvoorbeeld ook per 2013 de rode diesel (landbouw diesel, die voordeliger was dan gewonde diesel) afgeschaft en dienden in het vervolg de boeren voor hun diesel net zoveel te betalen als automobilisten.

Is “Natuur” belangrijker dan mensen?
Naast dat het boeren erg moeilijk werd gemaakt, werden vooral de laatste decennia grote stukken landbouwgrond volgens nieuwe wetgeving teruggegeven aan de natuur. Hierbij had dan een “deskundige” bedacht dat de betreffende landbouwgrond diende te worden teruggebracht naar de originele natuurlijke staat van weleer. Deze natuurlijke staat van weleer is zeer discutabel, niet alleen omdat de mens sinds mensenheugenis invloed uitoefent op zijn leefomgeving, maar ook de natuur zelf aan verandering onderhevig is. Zo is klimaatverandering van alle tijden. Ik had vroeger niet voor niets op school geleerd, dat het klimaat diende te worden bepaald aan de hand van een periode van dertig jaar en dat het klimaat dus kon veranderen. Helaas worden de kreten natuur, klimaat, vervuiling en duurzaamheid gebruikt om landbouwgronden om te zetten in “natuur”.

Het financiële bedrog
We zijn er helaas nog niet. Wil een boerenzoon, een boerendochter of wellicht iemand anders een boerenbedrijf overnemen, dan moet dit boerenbedrijf met geld worden betaald. Nog niet zoveel generaties terug ging een boerenbedrijf bijna altijd over op de volgende generatie. Als een boerenechtpaar meerdere kinderen had, dan werd eenvoudigweg grond in de omgeving geschikt gemaakt voor akkerbouw en/of veeteelt. Dit was mogelijk, omdat nog niet zo lang geleden terug de bevolkingsdichtheid in Nederland zeer gering was, waardoor grond niet schaars was. Bovendien had een boer enkel hand- en dierkracht tot zijn beschikking om het land te bewerken en het vee te verzorgen, zodat de boer vergeleken met tegenwoordig slechts een beperkte hoeveelheid land kon gebruiken. Bovendien was het broodnodig dat de nakomelingen van boerenechtparen zelf een boerderij begonnen, omdat de bevolkingsgroei tevens een toenemende vraag naar voedsel met zich meebracht.

Op een gegeven moment was in Nederland niet meer onbeperkt grond ter beschikking; de grond begon schaars te worden, met name in die gebieden waar de bevolkingsdichtheid relatief hoog was, zoals in de Randstad. De schaarser wordende grond, de geleidelijke invoering van landbouwmechanisatie en intensieve veeteelt hadden tot gevolg dat een boer meer grond kon bewerken en één boer dus steeds meer mensen van voedsel kon voorzien. In ieder geval was op een gegeven moment de tijd voorbij dat de nakomelingen van een boerenechtpaar niet allemaal boer of boerin konden worden, maar een ander vak dienden te kiezen. Zo was de vader van mijn moeder een boerenzoon, maar heeft hij een ander vak moeten kiezen, omdat zijn ouderlijke boerderij reeds aan een broer was vergeven en geen grond meer beschikbaar was een nieuwe boerderij te bouwen en geschikt te maken voor een boerenbedrijf.

Wet- en regelgeving
Boeren en tuinders hebben tegenwoordig in tegenstelling tot vroeger met uitgebreide wet- en regelgeving te maken. Het juist toepassen van deze wet- en regelgeving kost nagenoeg altijd tijd en geld. Zo mocht bijvoorbeeld van de politiek begin jaren negentig gier (dunne mest) niet meer worden uitgereden (uitgespoten met een giertank) op het land, maar moest dit in de grond worden geïnjecteerd, terwijl dit injecteren in Duitsland verboden was. Om dit injecteren mogelijk te maken dienden nieuwe landbouwvoertuigen te worden ontwikkeld en aangeschaft. Onderstaand citaat is afkomstig van de website http://www.groennieuws.nl:

Wat eerder door de brave wetgevers wel werd beweerd blijkt nauwelijks op wetenschappelijke basis te zijn gebaseerd. Meer dan 20 jaar lang zijn de boeren hier de dupe van geweest en met name kennis mogen maken met het harde repressieve beleid dat de handhaving van deze wetten met zich meebracht.
Bron: https://www.groennieuws.nl/wat-is-het-nadeel-van-het-injecteren-van-mest/

In het artikel waaruit bovenstaand citaat afkomstig is, wordt ook uitgelegd dat het injecteren van de grond met vloeibare mest zeer slecht blijkt te zijn. Het opslaan van vloeibare mest op zich brengt al vele problemen met zich mee. Zo ontstaan giftige gassen in de mestopslag en doordat anti-bacteriële middelen in de stal worden gebruikt, ontstaan in de mest ziekteverwekkers, die resistent zijn tegen deze anti-bacteriële middelen. Vervolgens wordt deze giftige mest in de bodem geïnjecteerd, waardoor het bodemleven in de grond grotendeels sterft. Bij het injecteren van vloeibare mest vluchten de wormen uit de grond en worden vervolgens opgegeten door vogels. De ziekteverwekkers komen uiteindelijk in de voedselketen terecht, waardoor niet alleen voedsel minder lang houdbaar is, maar tevens deze ziekteverwekkers risico’s met zich meebrengen voor personeel en consumenten.

6 ton schuld per landbouwbedrijf
Het merendeel van de (vooral jonge) boeren heeft een flinke schuld. Op dit moment ligt de gemiddelde prijs van landbouwgrond rond de €65.000,- per hectare. Met alleen grond kom je er niet, want een boer of tuinder heeft immers ook materieel en opstallen nodig om zijn bedrijf te kunnen runnen. Tegenwoordig is een boer een manager van een bedrijf en moet van alle markten thuis zijn. Niet alleen boeren, maar ook tuinders moeten over kapitaal of vermogen beschikken om zich “eigenaar” te mogen noemen van een eigen bedrijf. Volgens de website http://www.boerenbusiness.nl lag in 2012 de gemiddelde schuld per landbouwbedrijf op 6 ton (€600.000,-). De schulden verschilden per sector. Voor de sector melkveehouderij kwam de schuld per melkkoe uit op €9.800,- euro. Het is dan ook begrijpelijk, dat ongeveer een derde van de melkkoeien nooit de mogelijkheid krijgt in een weide te grazen, voordat zij worden geslacht na een leven van gemiddeld 5,5 jaar, na het grootste deel van hun leven te zijn uitgemolken (www.animalrights.nl/stop-de-slacht/melkkoeien).

De vee-industrie (ook wel “intensieve veeteelt” en vroeger “bio-industrie”) geeft bestaansrecht aan goede doelen zoals bijvoorbeeld “Wakker Dier” en “Animal Rights”. Beide organisaties proberen de consumenten erop te wijzen hoe de dieren mishandeld en uitgebuit worden voor financieel gewin. Zo is op de website van Wakker Dier te lezen:

Een dier is geen levenloos product. Maar de voedingsindustrie denkt daar anders over. In deze sector dienen de dieren slechts één doel: winst maken.

Op zich streven deze organisaties nobele doelen na, maar eigenlijk zouden ze geen bestaansrecht mogen hebben. Ze hebben bestaansrecht, omdat de boeren in het huidige systeem flinke schulden hebben en deze moeten zien af te betalen, terwijl zij ook nog eens in hun levensonderhoud moeten voorzien. Natuurlijk gaat dit ten koste van het welzijn van de dieren, want ook boeren met een hart voor dieren moeten uiteindelijk het financiële plaatje rond zien te krijgen. Wakker Dier en Animal Rights vragen mensen om donateur te worden. Hiermee worden helaas de problemen nooit opgelost, omdat de oorzaken van de meeste problemen in een tot op het bot verrot en corrupt systeem moeten worden gezocht. Zolang deze oorzaken worden genegeerd, zullen steeds meer boeren en tuinders verdwijnen.
Het systeem is niet toevallig verrot en corrupt, daar de werkelijke machthebbers zich heimelijk hebben verscholen achter de door hen gecreëerde systemen. Deze systemen worden gebruikt om absolute macht over de mensheid op de gehele wereld te verkrijgen, zodat ergens in de nabije toekomst de mensheid naar believen absoluut kan worden gecontroleerd en uitgebuit. De werkelijke machthebbers hebben hun doelen bereikt, indien de mensen compleet voor hun basisbehoeften afhankelijk zijn geworden van deze psychopaten in hun ivoren torens…

De basisbehoeften van ieder mens zijn eten, drinken en onderdak, het liefst in een harmonieuze omgeving, want stress kan alles kapot maken. Het is dan ook de bedoeling van de machthebbers om het de boeren, tuinders en de rest van het volk zo moeilijk mogelijk te maken. Hierbij worden problemen door wetgeving gecreëerd of simpelweg verzonnen om vervolgens het de boeren en tuinders nog moeilijker te maken. Het doel is in ieder geval, dat mensen in hun eigen omgeving niet meer in hun basisbehoeften kunnen voorzien. In Nederland verdwijnen daarom al decennia lang boeren en tuinders.

In de hongerwinter van de Tweede Wereldoorlog gingen vele mensen uit het relatief dicht bevolkte westen van het land bizarre en gevaarlijke tochten aan om op zoek te gaan naar voedsel in het oosten van het land. In het oosten van het land had men voedsel in overvloed, want daar woonden relatief veel boeren. Ongetwijfeld zou in de oorlog de productie van de boeren lager zijn geweest, maar toch konden zij zich prima redden. De basisbehoeften om te leven hadden zij immers in eigen hand, zodat de boeren min of meer nog autonoom waren. Dit betekende, dat de boeren het land in hun eigen directe omgeving gebruikten om zowel voedsel voor hun vee te produceren als voedsel voor de mensen.

De technologische ontwikkelingen (tractoren en aanverwante machines, maar ook transport) zorgden er voor dat boeren weliswaar steeds meer konden produceren, maar de keerzijde van deze technologische ontwikkelingen alsmede schaalvergroting was, dat de boeren niet meer autonoom konden zijn, maar geleidelijk aan afhankelijk werden van het systeem… dat tot de dag van vandaag wordt gecontroleerd door de ware machthebbers. Uiteindelijk heeft dit anno 2019 geresulteerd, dat het merendeel van de boeren niet meer autonoom kan zijn bij het runnen van hun boerenbedrijf. Tegenwoordig wordt ongeveer driekwart van het in Nederland geproduceerde vlees geëxporteerd. Om al dit vee te kunnen voeren wordt het meeste veevoer uit het buitenland geïmporteerd. Onderstaand citaat komt van de website http://www.melkveebedrijf.nl:

De open grenzen maken het mogelijk dat de Nederlandse veehouderij veel groter is dan deze op basis van eigen geproduceerd veevoer zou kunnen zijn en dat de sector in 2018 ter waarde van 16,6 miljard euro exporteert.
bron: https://www.melkveebedrijf.nl/nieuwsartikel/2019/consequenties-van-kringlooplandbouw-voor-nederlandse-handel/b24g4c50o4592/

Het financiële bedrog
Is het niet fantastisch dat Nederland voor miljarden euro’s aan vlees en zuivel exporteert? Het brengt immers veel werkgelegenheid met zich mee! Helaas is het niet fantastisch, maar eerder tragisch. De hoeveelheid mest die in Nederland wordt geproduceerd, kan niet door de landbouwgronden worden verwerkt. Het natuurlijk evenwicht is volledig verstoord. De mensen worden geleefd door hun behoefte aan geld. Geld is de eerste levensbehoefte van de mensen geworden en niet alleen de natuur, maar ook de dieren zijn letterlijk het slachtoffer. Niet alleen de boeren en tuinders hebben een schuld, ook de werknemers moeten huur en/of hypotheek betalen en in hun levensonderhoud kunnen voorzien.

Het wordt regelmatig in andere artikelen op de website deloonslaaf aangehaald, dat de financiële wereld een corrupt “spel” is. Met wat boerenverstand is eenvoudig te zien, dat het volk wordt bedrogen, dus ook de boeren en tuinders. Het financiële “spel” is in handen van de internationale bankiers en hun bankwezen is niets anders dan een bedrijf, zoals een boerderij ook een bedrijf is. In ieder land hebben zij een vestiging en voor Nederland is dit “De Nederlandsche Bank NV”. De Nederlandsche Bank NV is eigendom van de “Staat der Nederlanden”, dat een juridische entiteit of rechtspersoon is… dus een bedrijf, zoals een boerderij ook een bedrijf is. De “Staat der Nederlanden” is dus niet hetzelfde als het “Koninkrijk der Nederlanden”, waartoe Nederland behoort. Dit is met opzet verwarrend en ingewikkeld gemaakt, maar het komt erop neer dat de bankiers eigenaar zijn van de “Staat der Nederlanden” en de loonslaven in het “Koninkrijk der Nederlanden” garant staan voor de staatsschuld.
De bankiers gebruiken het door hen bedachte geldsysteem om de mensheid op aarde te controleren met als einddoel totale controle en macht over de mensheid. Het door hen in omloop gebrachte geld heeft geen (intrinsieke) waarde, maar heeft “waarde” omdat mensen in geld geloven. Geld is een soort geloof met een daarbij gecreëerde wetenschap.

Wanneer een tuinder, boer of wie dan ook geld leent bij een bank (het maakt niet uit welke bank, want het behoort allemaal tot dezelfde corrupte club) dan wordt dit geld uit het niets gecreëerd. Het bedrag wordt simpelweg ingetoetst op een beeldscherm. Dit betekent dat wanneer alle schulden, dus ook de staatsschuld, bij elkaar worden opgeteld en daarnaast het beschikbare geld in omloop zou worden gezet, dat deze bedragen even groot zouden moeten zijn. Dit is niet het geval, omdat de bankiers vele decennia rente hebben geïnd over het uitgeleende geld, dat zij al die jaren uit hun toverhoed tevoorschijn hadden gehaald. De aan de bankiers betaalde rente is velen malen de waarde van het geld dat in omloop is. Het gevolg is, dat er niet genoeg geld in omloop is om alle schulden af te lossen, dus ook niet de hypotheken van de boeren!
Toch is het voor sommigen mogelijk om schulden af te lossen, mits er maar geen crisis uitbreekt. Schulden kunnen alleen worden afgelost, doordat de bankiers de geldhoeveelheid laten toenemen (inflatie) door uit hun toverhoed geld tevoorschijn te halen en dit geld uitlenen in de vorm van hypotheken en andere kredieten. Het geven van negatieve rente op spaarrekeningen is ook een manier om geld te creëren.
De partij die de grootste leningen afsluit bij de bankiers is de overheid. De staatsschuld is een noodzakelijk fenomeen om het corrupte financiële piramidespel in stand te kunnen houden. De staatsschuld van geen enkel verwesterd land kan in het huidige systeem worden afgelost, want al het geld om de schuld af te lossen bestaat simpelweg niet. De “economie” kan worden beïnvloed door meer of minder geld uit te lenen, waardoor meer of minder geld in omloop beschikbaar is. Wanneer een minister zegt dat er moet worden bezuinigd, dan is dit dan ook je reinste kolder. Het enige wat er gebeurt is, dat er meer of minder geld uit het niets wordt gecreëerd, zodat met de hoeveelheid geld in omloop macht over het goedgelovige volk uitgeoefend kan worden.

Protesten
Onlangs zijn boeren massaal met de tractor naar Den Haag gereden om te protesteren tegen de voorgenomen halvering van de veestapel. De halvering van de veestapel zou het probleem van het mestoverschot op kunnen lossen. Dat de boeren het hier niet mee eens zijn is begrijpelijk, want een halvering van de veestapel zou het einde van vele boerenbedrijven betekenen, omdat dan te weinig inkomsten binnen zouden komen. Een groot deel van de inkomsten wordt echter gebruikt om rente en aflossing te betalen over de leningen van gemiddeld €600.000,- per landbouwbedrijf, terwijl deze leningen uit het niets zijn gecreëerd. Het huidige tot op het bot verrotte financiële systeem is de voornaamste reden waarom landbouwbedrijven in de problemen komen… en uiteindelijk al het leven op aarde! Oerwouden worden gekapt omdat de mensen ook in die regio’s afhankelijk zijn gemaakt van een corrupt financieel systeem, dat wordt gecontroleerd door de internationale bankiers. Wanneer zetten de mensen nou eens massaal het corrupte geldsysteem buitenspel en stoppen zij hun stem weg te geven aan een stel acteurs in Den Haag? Wanneer de landbouwbedrijven massaal stoppen met het aflossen van hun schulden, hebben zij dan nog zo veel vee nodig?

Hoe is het Harm verlopen?
Ik weet niet precies hoe het uiteindelijk met Harm is verlopen, de boer waar ik in mijn jeugd kwam. Ik weet wel dat zijn melkkoeien bijna het hele jaar door in de weide liepen en een zee aan ruimte hadden. De melkkoeien werden verzorgd door zijn vader, want vanwege een bijbaan was Harm zelf niet bij machte de koeien altijd zelf te melken. Harm had land genoeg om zijn beetje eigen mest uit te rijden en reed tevens mest uit over zijn land van veehouders in de buurt.
Enige tijd geleden zag ik op de website van Funda, waar onroerend goed wordt aangeboden, dat Harm zijn boerderij had verkocht. Waarschijnlijk was het voor hem een onbegonnen zaak om financieel gezond te blijven, omdat ook hij ongetwijfeld een financiële last had. Harm was namelijk niet het enige kind op de boerderij, maar hij had ook nog een oudere broer en zus. Ik kan mij voorstellen, dat hij bij het overlijden van zijn ouders het kindsdeel aan zijn broer en zus diende te betalen. De lening die hij hiervoor had moeten afsluiten had hem waarschijnlijk uiteindelijk doen besluiten te stoppen met boeren.
De boerderij van Harm was vele generaties een boerderij geweest en daar was uiteindelijk een einde aan gekomen dankzij het corrupte financiële systeem van de bankiers. Harm moet nu ook zijn melk en eieren kopen in de supermarkt en als er weer een hongerwinter uitbreekt, dan moet ook Harm op zoek naar voedsel. God mag weten waar!

https://www.boerenbusiness.nl/artikel/10867720/boer-en-tuinder-voor-42-miljard-euro-in-het-rood

https://actie.wakkerdier.nl/melkkoe

https://www.cov.nl/sector-in-cijfers