De westerse maatschappij kent vele grote organisaties, instanties en bedrijven. Wanneer een individu problemen krijgt met een dergelijke grote en dikwijls logge instantie, dan is voor dit individu de communicatie met zo’n grote organisatie vaak een probleem. Het gebeurt dan ook te veel… en steeds meer, dat een individu onrecht wordt aangedaan. Overheidsorganisaties spannen wat dit betreft de kroon, maar ook grote bedrijven kunnen er wat van.

In dit artikel komt de zeer slecht “service” van Europcar aan de orde in het geval van Sander. “Service” is bewust tussen aanhalingstekens geplaatst, daar van service totaal geen sprake was. Europcar probeerde Sander op slinkse wijze €450,- afhandig te maken en om dit te bereiken werd zelfs afdreiging toegepast. Afdreiging is volgens het Wetboek van Strafrecht een misdrijf en derhalve strafbaar. Afdreiging is hetzelfde als bedreiging, met uitzondering dat niet wordt gedreigd met lichamelijk geweld, maar met maatregelen, zoals bijvoorbeeld inbeslagname.

Onderstaand avontuur van Sander met Europcar laat zien, dat de maatschappij waarin de mensen leven met het verstrijken van de tijd meer onpersoonlijk, anoniem en zielloos wordt. De basis van de maatschappij is een systeem, dat is opgedeeld in hokjes, waarbij ieder hokje een bepaalde plaats inneemt in de hiërarchische structuur van het systeem. Ieder hokje wordt in stand gehouden door loonslaven, die enkel hun werk doen zoals dat van hogerhand wordt opgedragen, omdat zij geld nodig hebben voor hun levensonderhoud. De saamhorige samenleving van weleer is bijna volledig verworden tot een zielloze machine, waar de zielloze loonslaven gedwee hun taken uitvoeren, zonder na te denken of hun geweten te laten spreken. Onderstaand avontuur is dan ook een saai verhaal, dat illustratief is voor de zielloze machine waarin de mensen leven.

Op 18 oktober 2019 had Sander een Mercedes bestelbus gehuurd bij de vestiging van Europcar te Arnhem. Diezelfde avond had hij een kleine aanrijding; bij het achteruitrijden werd met de trekhaak van de bestelbus de voorbumper van een andere auto geraakt.

Het bleek dat de bestuurder van de andere auto niet de eigenaar van de auto was. De bestuurder had dan ook meteen de eigenaar gebeld en omdat de eigenaar in de buurt was, zou deze ter plaatse komen kijken. In de tussentijd had Sander Europcar gebeld met de mededeling dat hij een aanrijding had veroorzaakt, zoals werd geadviseerd in het huurcontract.

Nadat de eigenaar was gearriveerd, werd gezamenlijk de schade geïnspecteerd en beoordeeld. De schade bleek zeer gering te zijn en bestond uit het gedeeltelijk los zijn gekomen van de voorbumper en een paar krassen op diezelfde bumper. Omdat de bumper van kunststof en dus flexibel was, zou deze hoogstwaarschijnlijk eenvoudig weer op zijn plaats kunnen worden geklikt. De paar krassen vond de eigenaar niet erg, daar het een auto voor dagelijks gebruik was van bijna twintig jaar oud.

De eigenaar van de auto bood aan eigenhandig bij hem thuis de schade te repareren, omdat hij geen zin had om zijn auto naar de garage te brengen voor dit kleine euvel. Indien hij de schade inderdaad eenvoudig zelf zou kunnen repareren, dan zou hij de schade niet bij Sander (en dus Europcar) claimen. De eigenaar van de auto en Sander spraken dan ook af, dat als hij de schade zou claimen, dat hij die maandag daarop contact met Sander en Europcar zou opnemen. Indien hij niets van zich liet horen, dan zou hij dus geen schade claimen. Uiteindelijk had hij niets meer van zich laten horen, terwijl hij meerdere gegevens (en dus mogelijkheden) ter beschikking had gekregen om met Sander en/of Europcar contact op te nemen.

Ruim drie weken na de aanrijding (11 november) werd Sander echter telefonisch door Europcar benaderd, met de mededeling dat hij het eigen risico van €450,- diende over te maken aan Europcar, omdat hij immers schade had veroorzaakt. Het grappige was, dat enige dagen daarvoor Europcar dit eigen risico aan Sander had teruggestort, dat Sander als borg had betaald bij het huren van de bestelbus. Deze borg was aan Sander teruggestort, omdat aan de bestelbus geen schade door Sander was toegebracht. Sander had immers met zeer geringe snelheid met de trekhaak van de bestelbus de andere auto geraakt.
Sander had tijdens het telefoongesprek geprobeerd uit te leggen, dat hij op die avond van de aanrijding wel een melding had gedaan van een ongeval, maar dat er achteraf geen schade was aan de gehuurde bestelbus en de aangereden partij afzag van het indienen van een claim. De heer van Europcar die Sander had gebeld bleek dit niet te begrijpen.

Omdat tijdens bovenstaand telefoongesprek de heer van Europcar niet scheen te begrijpen dat er voor de verzekering geen schade bleek te zijn, had Sander diezelfde dag een email naar de Europcar gestuurd, vestiging Arnhem, met een beknopte uitleg. Onderstaand citaat komt uit de email van Sander:

Er is schade ontstaan bij mijn wederpartij maar deze heeft niets geclaimd. Er is dus geen reden voor europcar om mij het eigen risico te laten betalen. Waarschijnlijk is dit ontstaan doordat ik gelijk een schademelding heb gedaan bij jullie, voordat de eigenaar van de auto (dit was niet de bestuurder van het voertuig) ter plaatse was en aan mij kenbaar maakte dat hij de schade zelf zou repareren.

Op dinsdag 19 november scheef Jaap Oude Nijeweme, stationmanager te Arnhem, aan Sander een email waaruit onderstaand citaat is gehaald:

We zullen dit in behandeling kunnen nemen wanneer we gegevens krijgen van de tegenpartij.

Diezelfde dinsdag had Sander aan Jaap Oude Nijeweme en email teruggestuurd. Onderstaand citaat komt uit deze email:

Er zijn geen gegevens want er is geen schade die hij op ons wil verhalen! Ik heb er niks meer van gehoord en heb ook geen enkel gegeven van deze meneer.

Na enige tijd niets van Euopcar te hebben vernomen, ontving Sander zowel per email als brief een “ingebrekestelling” van Europcar, Afdeling Debiteurenbeheer, ondertekend door Alfons van der Linden. In deze brief stond geschreven dat Sander ondanks eerdere aanmaningen en herinneringen in gebreke was gebleken en €450,- binnen 16 dagen na dagtekening moest hebben overgemaakt aan Europcar. Indien Sander niet hieraan zou voldoen, zou een deurwaarder ingeschakeld worden en incassokosten in rekening worden gebracht. In deze brief werd noch ingegaan op de versie van Sander van het verhaal, noch werd de versie van Sander weerlegd.

Op woensdag 1 januari 2020 had Sander een email teruggestuurd aan Alfons van der Linden  van de Afdeling Debiteurenbeheer. Onderstaand citaat komt uit deze email:

Ik heb geen enkele intentie om de 450 euro te gaan betalen.  Er is geen enkele wettelijke basis voor. 

Ik ben niet in gebreke want er is geen claim.

Er komt ook geen claim van mijn wederpartij anders was die er allang geweest.

Ik verzoek u met klem deze lasterlijke praktijken te staken.

Op woensdag 8 januari 2020 ontving Sander een email van Carina Do Rosario Lopes, waarin voor het eerst door een medewerker van Europcar “uitleg” werd gegeven, waarom Sander de €450,- zou moeten betalen. Onderstaand citaat komt uit de brief van Carina, die natuurlijk enkel haar werkt doet:

In Nederland is het wettelijk verplicht dat als u schade maakt een schadeformulier invult. Die hebben wij tot op heden niet ontvangen.

Onze afdeling schade kan dit niet in behandeling nemen zonder schadeformulier. U bent tenslotte tegen iemand aangereden.

Gezien bovenstaand zien wij dan ook het bedrag van u per omgaande tegemoet, indien wij uw betaling niet ontvangen zullen wij genoodzaakt zijn over te gaan tot de maatregelen welke wij in onze ingebrekestelling van 30 december 2019 benoemd hebben.

De brief van Carina Do Rosario Lopes was niet alleen onvolledig, maar bevatte ook nog eens drogredenen. Het is niet de bedoeling om in dit artikel haar hele brief te ontleden, maar hieronder worden toch twee zaken uitgelicht:

Ten eerste:
Het is bij een verkeersongeval niet verplicht een schadeformulier in te vullen, indien er geen schade wordt geclaimd. In het geval van Sander was op betreffende dag bij de gehuurde bestelbus geen schade veroorzaakt en de andere partij had besloten de (geringe) schade niet te claimen. In een dergelijk geval zou het onzinnig zijn een schadeformulier in te vullen, want de andere partij dient dit formulier immers ook te ondertekenen.

Ten tweede:
Carina Do Rosario Lopes schreef in haar brief:

U bent tenslotte tegen iemand aangereden.

Dit was een heel goedkope, oppervlakkige en onvolledige drogreden. Je kunt immers tegen iets of iemand aanrijden, zonder dat er schade wordt veroorzaakt. Indien er wel schade wordt veroorzaakt, kan de benadeelde partij beslissen de schade niet te verhalen en dus geen claim in te dienen. Daarbij is het ook nog eens mogelijk, dat het schadebedrag lager zou zijn dan het eigen risico. In het geval van Sander was dit eigen risico 450,- euro.

Samenvattend kon worden gesteld, dat Europcar ten onrechte Sander €450,- probeerde te laten betalen, terwijl de aangereden partij had besloten geen claim in te dienen naar aanleiding van de aanrijding. Bijna drie maanden na de aanrijding was nog geen claim ingediend, zodat het uiterst onwaarschijnlijk zou zijn, dat deze claim nog zou komen. Zonder claim was er geen wettelijke grond om Sander zijn eigen risico van €450,- te laten betalen.
Omdat Europcar nagenoeg geen moeite deed om de motivatie van Sander te ontkrachten, leek het er welhaast op dat Europcar vaker dit soort praktijken hanteerde en daarmee blijkbaar succes had.

Feitelijk deed Europcar aan afdreiging! Afdreiging is volgens het wetboek van strafrecht een misdrijf.

Nu wil het toeval dat Sander een kennis is van René, de man achter de website De Loonslaaf. René had voor Sander een brief geschreven, waarin duidelijk werd gemaakt dat Europcar geen wettelijke gronden had om Sander zijn eigen risico te laten betalen en Sander zou moeten laten weten van de claim af te zien. Indien hieraan geen gehoor zou worden gegeven, zou van het voorval verslag worden gedaan op de website van De Loonslaaf. Overigens hield Sander zich het recht voor om sowieso een artikel te laten plaatsen over de handelswijze van Europcar. Ongeveer twee uur nadat Sander zijn brief per email aan Europcar had gestuurd, ontving hij een email van Alfons van der Linden met de mededeling dat Europcar afzag om Sander €450,- euro te laten betalen. Alfons van der Linden vond het niet nodig om excuses aan Sander aan te bieden.

Naast dat er geen excuses aan Sander werden aangeboden, verliep de afhandeling ook niet helemaal vlekkeloos. Sander zou een creditnota of creditfactuur moeten krijgen, waarop zou staan dat Sander €450,- zou ontvangen van Europcar om zo de eerder uitgeschreven nota van €450,- ongedaan te maken. Sander ontving inderdaad van Helene Colijn per email een factuur. Bovenaan deze creditnota stond “factuur”, zodat niet meteen duidelijk was dat het om een creditnota ging. Dit zou duidelijk moeten worden uit de omschrijving en het door Sander te betalen bedrag.
Het door Sander te betalen bedrag zou negatief moeten zijn, wat betekende dat Sander dit bedrag zou moeten ontvangen en daardoor het totale bedrag op nul zou uitkomen. Hieronder is echter te zien, dat de correctie inzake de eerder uitgeschreven factuur €450,00 bedroeg, met een horizontaal streepje achter het bedrag. Feitelijk diende Sander volgens deze nota uiteindelijk €900,- te betalen! Blijkbaar begreep de werknemer die de creditnota had opgesteld niet, dat een min teken voor het bedrag hoort te staan!

De op de creditnota aangegeven aard van de schade slaat ook nergens op, want aan de achterzijde van de bestelbus was immers geen schade.

Het is duidelijk dat diverse werknemers bij Europcar niet weten waar zij mee bezig zijn. Voor een zielloos bedrijf, dat gericht is op geld verdienen voor de aandeelhouders, zijn deze werknemers ideaal. Welcome to the machine!